Begin deze week vernamen we het droeve nieuws, dat één van onze sky-dive vriendinnen zwaar gewond geraakte. Gisteren hoorde ik een verhaal van een motorrijder die al enkele weken in coma ligt, na een ongeval in Afrika. En dan denk je: waarom? Wat drijft ons, om steeds weer die parachute op onze rug te gooien, om steeds weer dat motorzadel onder je kont te voelen, om steeds weer een moeilijkere route te kimmen, om .....
Er is veel wetenschappelijk onderzoek gebeurd om een antwoord op deze vraag te krijgen. Adrenaline, prestatiedrang, grensverleggend gedrag, angstdeficiet en ga zo maar door.
Maar voor mij is het antwoord veel eenvoudiger: PASSIE.
Passie is er, wanneer je je steeds opnieuw aangetrokken voelt om "daar" te zijn. En als je daar bent besef je dat het je natuurlijke biotoop is. Je kent het genot en het plezier, je kent de risico's en je weet precies het evenwicht te vinden tussen veilig en net niet meer veilig. En toch slaat het noodlot dan toe, vaak heeft het veel meer met pech dan met onvoorzichtigheid te maken. Dat geeft ons het gevoel van machteloosheid, het had niet mogen gebeuren, het klopt niet.
En toch laat het ons niet los, steeds weer keren we terug naar dat wat voor ons zo natuurlijk voelt. met als enige verklaring, Passie.
Passie is durven kiezen, durven gaan voor datgene wat je hart verlangt.
De mooiste momenten op onze reis dragen we op aan al die fijne mensen die in hun Passie het Noodlot ontmoet hebben.
zondag 27 november 2011
vrijdag 18 november 2011
Count Down.....
Het aftellen is nu écht begonnen. Nog precies 30 dagen voor we het anker lichten.
Meer en meer mensen beginnen ons te vragen hoe ver het met de voorbereidingen staat, want niet écht bevorderlijk is voor het stressniveau. Het gevoel dat nu permanent op de achtergrond aanwezig is, kan ik het best omschrijven als "wachtmodus". Er is nog een lange to-do lijst en tot mijn ontzetting wordt die niet écht korter. Veel acties zijn in gang gezet maar nog niet afgewerkt en zo lijkt die lijst niet alleen langer te worden maar verschijnen er ook meer en meer items in het rood! Het motoronderhoud is gedeeltelijk gebeurd en voor beide motoren wachten we nog op een paar onderdelen, banden zijn besteld en de afspraak voor montage ligt vast, voor de bank moet ik nog een beetje regelen, campeergerief is grotendeels klaar, op enkele onderdelen na.... en ga zomaar door!
Een belangrijke to-do is nog om jullie, lezers van deze blog te laten kennismaken met onze motoren. Als ze helemaal klaar zijn, beloof ik jullie een mooie foto, met wat commentaar over de aanpassingen.
En dan is er nog de kwestie van "afscheid nemen", dan willen we eigenlijk zo min mogelijk doen. Is een "vertrekfeestje" een beter idee. Wie weet? Maar dat betekent alweer een extra To-Do in mijn lijst.
Misschien vertrekken we wel met stille trom, verdwenen met de Noorderzon.
Meer en meer mensen beginnen ons te vragen hoe ver het met de voorbereidingen staat, want niet écht bevorderlijk is voor het stressniveau. Het gevoel dat nu permanent op de achtergrond aanwezig is, kan ik het best omschrijven als "wachtmodus". Er is nog een lange to-do lijst en tot mijn ontzetting wordt die niet écht korter. Veel acties zijn in gang gezet maar nog niet afgewerkt en zo lijkt die lijst niet alleen langer te worden maar verschijnen er ook meer en meer items in het rood! Het motoronderhoud is gedeeltelijk gebeurd en voor beide motoren wachten we nog op een paar onderdelen, banden zijn besteld en de afspraak voor montage ligt vast, voor de bank moet ik nog een beetje regelen, campeergerief is grotendeels klaar, op enkele onderdelen na.... en ga zomaar door!
Een belangrijke to-do is nog om jullie, lezers van deze blog te laten kennismaken met onze motoren. Als ze helemaal klaar zijn, beloof ik jullie een mooie foto, met wat commentaar over de aanpassingen.
En dan is er nog de kwestie van "afscheid nemen", dan willen we eigenlijk zo min mogelijk doen. Is een "vertrekfeestje" een beter idee. Wie weet? Maar dat betekent alweer een extra To-Do in mijn lijst.
Misschien vertrekken we wel met stille trom, verdwenen met de Noorderzon.
zondag 13 november 2011
Reisroute over zee
Om aan jullie nieuwsgierigheid tegemoet te komen, publiceren we hier onze zeeroute. We varen met het schip "Grande Africa" en beschikken over 2 persoons inside cabine. Of we al of niet het schip mogen verlaten op de verschillende aanlegplaatsen hangt af van de kapitein en de autoriteiten. Het ziet er naar uit dat we de jaarwisseling op volle zee zullen beleven!
| ROUTE | ||||||
| Haven | Land | Reisduur | ||||
| *Antwerpen | België | Vertrek voorzien op 19 december | ||||
| *Le Havre | Frankrijk | 02 dagen | ||||
| Casablanca | Marokko | 07 dagen | ||||
| Dakar | Senegal | 10 dagen | ||||
| event. Conakry | Guinea | |||||
| event. Free Town | Sierra Leone | |||||
| event. Salvador de Bahia | Brazilië | |||||
| Vitoria | Brazilië | 23 dagen | ||||
| Rio de Janeiro | Brazilië | 24 dagen | ||||
| Santos | Brazilië | 26 dagen | ||||
| event. Zarate | Brazilië | |||||
| *Buenos Aires | Argentinië | Aankomst voorzien op 16 januari |
woensdag 9 november 2011
Afzeggen, uitschrijven en annuleren
Een mens verzamelt wat in de virtuele wereld! Vandaag is de halve ochtend opgegaan aan het uitschrijven uit nieuwsbrieven (die lees ik toch niet onderweg), opzeggen van telefoon en internet ( ik gebruik gewoon de free wifi, all over the world) en het annuleren van nog een boel onnodige abonnementen en links en het aanmaken van een nieuw (gratis) emailadres! Daarna lagen er nog tientalle Spaanse onregelmatige werkwoorden te wachten, waar ik ook nog eens een paar uur aan besteed heb. En toen het me allemaal wat te veel werd, heb ik die werkwoorden gelaten voor wat ze waren. Hasta la Vista!
De motor stond te trappelen in de garage en samen zijn we voor de tijd dat de zon het ons toeliet, gaan cruisen in de Nederlandse polders! Heerlijk genieten en fantaseren over wat binnenkort zal komen. Ik weet het wel, een gravelpaadje van 500 m bij 15 ° C of een highway vol gravel en potholls over 500 km bij 35° C het is niet echt een vergelijk. Maar zoals een kind gelooft dat het écht motaar is op de kermismolen, zo voelde ik me deze middag ook al een klein beetje écht op reis.
De motor stond te trappelen in de garage en samen zijn we voor de tijd dat de zon het ons toeliet, gaan cruisen in de Nederlandse polders! Heerlijk genieten en fantaseren over wat binnenkort zal komen. Ik weet het wel, een gravelpaadje van 500 m bij 15 ° C of een highway vol gravel en potholls over 500 km bij 35° C het is niet echt een vergelijk. Maar zoals een kind gelooft dat het écht motaar is op de kermismolen, zo voelde ik me deze middag ook al een klein beetje écht op reis.
Abonneren op:
Posts (Atom)