even bijbenen

Sinds La Serena hebben we weer heel wat kilometers achter de rug. We reden door het meest droge deel van Chili, 400 jaar zonder regen.
De wegen zijn goed aangelegd, de mijnindustrie draait hier immers op volle toeren. We Maken hier ook kennis met "ripio negro" aangedamde aarde met een laagje asfalt erover, rijdt geweldig maar wel oppassen voor de pothols.
We zitten nu ook op de Dakar-route en slapen verschillende keren op hun kampplaatsen.
Via Antofagasta en Calama rijden we nog steeds door dorre stenenwoestijn naar San Pedro de Atacama. Vlqk bij de Boliviaanse grens. Hier botsen we bijna letterlijk terug op Christa en Mathias ( zie Mendosa) en we besluiten samen bolivie binnen te rijden. Een wijze beslissing, zo blijkt acheteraf.
We gaan de Altiplano op via de grensovergang op 5040 meter. De formaliteiten nemen veel tijd in beslag. de douanen krijgen hier niet zo veel volk over de vloer, dus het is wat zoeken voor ze alles in orde hebben. Ondertussen begint het ons alle 4 te duizelen in het hoofd en krijgen we blauwe lippen, de eerste tekenen van  hoogte ziekte. door het getruezel bij de grenspost valt de nacht lang voor we aan de kampplaats zijn. we rijden nog een uur in het donker, maar wanneer de eerste motor tegen de grond gaat vanwege de moeilijke wegconditiesm besluiten we naast de weg te kamperen. Nog steeds op 4700 meter kruipen we met 4 in 1 tent, dat zal ons warmer houden tijdens de nacht. De volgende ochtend worden we aan Laguna Colorado wakker, tussen de flamingo´s. Machtig gewoon. we kopen nog extra benzine bij de jeeps die de toeristen over de Alti plano bergen en gaan weer op pad.
De dagen die volgen krijgen we alle mogelijk wegcondities te verwerken. Van simpele ripio, over losse stenen en diep woestijnzand over modder en talloze rivieren zonder brug. Het enige dat we niet zien is asfalt. Welkom in Bolivie.
Na de machtige Altiplano, omringd door vulkanen en bergtoppen boven de 6000 meter, kamperen we op de zoutvlakte van Uyuni. Opnieuw onbeschrijfelijk mooi.
En dan na 4 dagen en 600 km dirt road verschijn eindelijk het eerste asfalt in Bolivie.
Het brengt ons in Chapalata en later in Ouro. Hier beleven we nu een paar heerlijke dagen met onze nieuwe Boliviaanse vrienden.  La Paz en de Camino del muerte wachten op ons.

Enkele feiten.
benzine. voor buitenlanders 9 bolivianos, voor locals 3 bolivianos. zwarte markt 5 bolivianos (0,5 euro). we kopen aan de gewone stations in bidons en kieperen het achter de hoek in onze moto,s
eten: 2 euro voor een dagschotel
slapen 20 euro voor 2 in de betere hotels, met goede parking. kamperen is ongebruikelijk.
cocabladeren gewoon te koop op de markt.

pc nog steeds niet gemaakt en nu doet ook het fototoestel lastig.
De moto´s en wijzelf zijn nog steeds in prima conditie.

Bolivie is prachtig en écht een andere wereld.