Canada, 26 november 2012

 

Bijna 11 maanden nadat we thuis vertrokken, na 10 maanden op de moto staan we op deze frisse, zonnige herfstdag aan de Canadeese grens. Het is een vreemde emotie, aan te komen in het land waar je diep in je hart altijd van hoopte dat je er zou geraken. Er had  zoveel kunnen misgaan onderweg, maar het universum was ons goed gezind. Met de kleine ongelukjes kochten we de grote af. We vulden ons karma-potje voor goed geluk met het oprapen van nagels, het helpen van mensen onderweg, bedankjes voor alle het goede wat ons te beurt viel, blij met de vrienden die we onderweg maakten.

En bij een van die vrienden kunnen we nu weer terecht! Peter en Paul, de tweelingbroers  die we in Patagonie ontmoetten zijn onze gastheren. Veel belangrijker nog, zij zullen het komende jaar zorg dragen voor onze paardjes. Totdat wij terugkomen om naar noord-Alaska te rijden, vinden de 2 hier een droog onderkomen.

 

En wij? Wij blijven reizen, nog even hier in Canada en in ons hart altijd. Deze stop voelt niet aan als een einde, het is enkel een rustmoment op weg naar een volgende deel van onze levens-trip. Zoals de nomaad, altijd onderweg, overal en nergens thuis. Nooit stilstaan, de rust enkel vinden in het reizen.

 

 

voor de vliegtuigliefhebbers ....

Evergreen_Aviation_26_Space_Museum

en nog veel meer op onze fotopagina!

Misson Impossible is gestart

We zijn, eind november, onderweg naar Vancouver, Canada.

Het is een prachtiger rit langs highway one, de natuur op z'n best. Regen, wind, enorme golven en wolken tot tegen de grond. En ondanks alles, blijven we het fantastisch vinden. We slagen er zelfs in redelijk tussen de buien door te rijden.

Onderweg stoppen we bij grappige highway-attracties, restanten uit de jaren 50, toen iedereen op zondag op stap ging om een rondje te rijden met de nieuwe auto.

beeldhouwwerk met de kettingzaag.

natuurschoon onderweg

"door" de Redwoods

ge vindt wat onderweg

alle natuurkrachten bij elkaar

USA, land of Freedom?

Vergeet het maar!
Overal wordt je hier bestookt met waarschuwingen (in het beste geval), geboden en verboden (in de meerderheid van de gevallen).

Een warm bord in het restaurant: be carreful, the plate is hot.
'k zou het hopen, je wil toch geen koud eten?
Een kopje koffie in een kartonnen beker?
Caution, content can be very hot!
Ja, ik dacht het, ik betaal toch voor een warme koffie?
Buckle up, IT 's THE LAW!
DO NOT LITTER! 1000 $ fee
Shirts, shoes & pants required in this café.
Wie gaat er nu in z'n blote kont op café?
Caution, wet floor!
Watch your step!
DO and Don't ...
enz enz enz enz enz enz enz enz!!!!!!!!!!!!!
Om zot van te worden.

En voor wie dacht dat California de staat van ultime vrijheid was
Ziehier hoe leuk een dagje aan zee kan zijn.....

and NO FUN

Geef ons dan maar de simpele boerenmentaliteit van Europa:
Verbrandt aan de warme koffie? Eigen schuld wees maar wat voorzichtiger volgende keer.
Omver gereden door een snotneus op z'n skatebord? Wa lappe rond z'n oren se, en klaar.
Gestruikeld over een opstapje? Oeps spijtig, beter opletten in 't vervolg.
Te dik geworden van elke dag Mac-Donald eten? Tja, wat had je gedacht?

Amerika the land of Freedom ...

Waar waren we gebleven?

Hoe langer onze reis wordt, hoe moeilijker ik het krijg om te bloggen. Soms geen tijd, soms geen inspiratie, soms geen goesting. Noemen ze dat een writersblock?

In elk geval hebben de foto's al wel wat over onze avonturen verklapt.

De parken blijven mooi en indrukwekkend, vooral het grote sequoia-park is prachtig in deze herfstperiode. De kleuren kondigen ons aan dat we naar het einde van onze "endless summer" rijden.

In Fresno heeft de GS 2 nieuwe banden nodig en in San Fransico komt er ook een nieuwe achterband op de 650. Kostelijke week!

In Fresno hebben we een weatherhold. Er is storm voorspeld met sneeuw, de weg naar Yosemithe is voorlopig niet open.

De Dirty Donkey, een goei kroegske om een weatherhold te houden

Na 2 dagen houdt het op met sneeuwen en proberen we het toch.
Tevergeefs zo blijkt, aan de ingang van het park worden we vriendelijk maar nadrukkelijk aangeraden om een andere route te kiezen. Kettingen zijn verplicht. Ik probeer de man nog wijs te maken dat ik een ketting heb, maar dat pakt niet echt. Tijdens de rit terug naar beneden zien we in dat het een wijze beslissing was, de sneeuw smelt van de bomen, komt op het asfalt terecht en vriest direct terug aan. Daar waar de heenrit nog tamelijk droog was, is de terugrit een serieuze uitdaging. We brengen het er heelhuids vanaf en kiezen voor een lager-liggende route.

Richting de kust stoppen we nog op 2 dropzones, we hangen er de toerist uit en houden het na één nachtje voor bekeken.

luilekkeren in Lodi

niemand thuis in Byron, de home-dropzone van Iwan

sunset over Lodi

 

En dan richting een nieuw spannend avontuur in San Francisco. We rijden over de snelweg in de ochtendspits (dat is lang geleden!!) en snappen te laat dat we ook op de expresslijn mogen rijden. Wij met twee even over de dubbelle witte lijn en vroem, weg zijn we. Geen minuut later, in echte filmstijl, een Highway-Patroler achter ons, met zwaaiende lichten. Oh, neen! Nu zijn we er gloeiend bij.
De man doet ons stoppen, Johan voor de auto, ik erachter. Hij loopt naar Johan en ik zie het hele gesprek, zonder iets te horen. Johan knikt rustig op en neer, gebaart naar links en rechts, blijft knikken en knikken .......... en dan neemt de politieman afscheid met een vriendelijk handdruk.
Don't cross the white line, next time!!! Oeffffffffffffff, daar komen we weeral goed vanaf. (normaal 500 dollar boete ..)

prachtige sunset aan de Atlantische Oceaan in Half-Moon bay

Ook nu haalt de herfst ons in, de regen komt binnendrijven en de weersvoorspellingen zien er waterachtig uit voor de komende 2 weken op weg van San Francisco naar Vancouver. 

We fietsen in de regen over de Golden Gate en spenderen onze avonden in Fort Mason. Het legerhospitaal, waar slachtoffers uit de 2de wereldoorlog konden recupereren is nu een Jeugdherberg geworden. Echt sfeervol en op een prachtlocatie in een park met zicht op de Golden Gate en vlakbij Fishermans-Warf. Ook voor ons is het een plaatsje om even bij te komen na de bewogen weken. En hoewel we Iwan (skydive makker uit Hoevenen die al 10 jaar hier woont) niet in Bryon vonden, kunnen we hier wél samen wat bijkletsen en een pintje pakken.

genieten van het leven

Een paar goeie dealers in Phoenix & Fresno

Phoenix:

GAAZ: dealership voor BMW, Ducati, KTM, Honda,.......
Ik kocht er een nieuwe helm en kreeg een fikse korting.
Heel vriendelijke mensen.

www.goaz.com

Voor spare-parts en onderhoud:
MotoGhost
www.motoghost.com

Omar geeft vakkundig advies, goede tips en snelle service.

Fresno:

Professionele service bij

www.bmwoffresno.com

Het is al de moeite om er binnen te stappen om de Royal Enfields en de nieuwe Indians te bewonderen!

Take it easy .....

luister hier naar de beroemde song van The Eagles

Well, I'm running down the road
tryin' to loosen my load
I've got seven women on
my mind,
Four that wanna own me,
Two that wanna stone me,
One says she's a friend of mine
Take It easy, take it easy
Don't let the sound of your own wheels
drive you crazy
Lighten up while you still can
don't even try to understand
Just find a place to make your stand
and take it easy
Well, I'm a standing on a corner
in Winslow, Arizona
and such a fine sight to see
It's a girl, my Lord, in a flatbed
Ford slowin' down to take a look at me
Come on, baby, don't say maybe
I gotta know if your sweet love is
gonna save me
We may lose and we may win though
we will never be here again
so open up, I'm climbin' in,
so take it easy
Well I'm running down the road trying to loosen
my load, got a world of trouble on my mind
lookin' for a lover who won't blow my
cover, she's so hard to find
Take it easy, take it easy
don't let the sound of your own
wheels make you crazy
come on baby, don't say maybe
I gotta know if your sweet love is
gonna save me, oh oh oh
Oh we got it easy
We oughta take it easy

Lost en found in The Dessert

 

Hoe vat je samen wat we deze week weer gezien hebben?

Van de retro-layback style op de Route 66 tot de glitter en glamour van Las Vegas en daartussen de impressionante Grand Canyon en het immens mooie park Zion.

We starten op route 66  in Winslow op de corner van de Eagles, passeren langs de diepe Meteoriet Crater (die je even doet nadenken over de toekomst van de mensheid..) en de mooie herfstkleuren van in Sedona tot in retro-Williams. In Williams vinden we Alain, eigenaaar van Motel “De Highlander”.  Deze West-vlaming heeft duidelijk zijn Kicks gevonden op R66 en woont en werkt hier nu.

 

Voor de muziekliefhebbers .... the Corner van de Eagles

 

Get your Kicks!

De Grand Canyon krijgt 2 dagen van onze (steeds kostbaar wordende) tijd en daarna gaat het verder richting Zion. Langs bergketens en canyons, door Indianen-reservaten en immens weide valleien. Voor we het  weten is de week weeral om.

Indrukwekkende Grand Canyon

 

Zion, klimparadijs

 

Dromen en genieten

In het stadje Page ontmoeten we 2 soul-brother motorrijders uit Cananda, met hen spreken we af in Las Vegas. Op zondagavond, lang na het donker arriveren we in de stad van Glitter en Glamour. Las Vegas, here we come. Via de beroemde Strip rijden we de stad binnen. We spenderen er de nacht aan wandelen en rondkijken, het gokken laten we aan de anderen, wij hebben ons lotto-lotje immers al gewonnen.

de wereldberoemde Strip in Las Vegas

Voor jullie ne gok, voor ons ne weet :-)

Onze mooie tocht gaat verder naar Death  Valley, opnieuw droog en  dor door de woestijn. Johan geniet ervan, maar ik heb het wel gehad met het woestijn-klimaat. De weken in Chili en Peru waren genoeg dorheid voor mij. Hoewel ons kampeerplekje opnieuw heel chique is, zo middenin deze enorme woestijn-vallei.  

 

Geef mij maar een herfstbos!

De goeie ouwe tijd, terug op de Ripio

 

En dan, op de dag dat Obama herverkozen wordt en Romey de verkiezingen verliest....... verliezen wij elkaar uit het oog. 10 maanden lang is er geen enkel probleem geweest, we rijden door onherbergzame gebieden en  miljoenensteden, als een tandem . En hier,waar amper iemand woont en alles zo gemakkelijk lijkt, loopt het mis op een oprit naar de Highway. Ik naar ’t noorden en Johan naar ’t zuiden. 4 uur, een paar honderd kilometer later en met de hulp van de Highway-patrol vinden we elkaar terug. Eind goed, al goed. We drinken er een goei pint op en kijken weeral uit naar onze avonturen van morgen. 

Aan het benzinestation op de achtergrond werden we de avond voordien terug herenigd door de Highway Patrol

(voor zij die het zich afvragen:  neen, wij hebben hier geen gsm en zijn ook niet van plan er ene te kopen)