Canada, 26 november 2012

 

Bijna 11 maanden nadat we thuis vertrokken, na 10 maanden op de moto staan we op deze frisse, zonnige herfstdag aan de Canadeese grens. Het is een vreemde emotie, aan te komen in het land waar je diep in je hart altijd van hoopte dat je er zou geraken. Er had  zoveel kunnen misgaan onderweg, maar het universum was ons goed gezind. Met de kleine ongelukjes kochten we de grote af. We vulden ons karma-potje voor goed geluk met het oprapen van nagels, het helpen van mensen onderweg, bedankjes voor alle het goede wat ons te beurt viel, blij met de vrienden die we onderweg maakten.

En bij een van die vrienden kunnen we nu weer terecht! Peter en Paul, de tweelingbroers  die we in Patagonie ontmoetten zijn onze gastheren. Veel belangrijker nog, zij zullen het komende jaar zorg dragen voor onze paardjes. Totdat wij terugkomen om naar noord-Alaska te rijden, vinden de 2 hier een droog onderkomen.

 

En wij? Wij blijven reizen, nog even hier in Canada en in ons hart altijd. Deze stop voelt niet aan als een einde, het is enkel een rustmoment op weg naar een volgende deel van onze levens-trip. Zoals de nomaad, altijd onderweg, overal en nergens thuis. Nooit stilstaan, de rust enkel vinden in het reizen.