Waar waren we gebleven?

Hoe langer onze reis wordt, hoe moeilijker ik het krijg om te bloggen. Soms geen tijd, soms geen inspiratie, soms geen goesting. Noemen ze dat een writersblock?

In elk geval hebben de foto's al wel wat over onze avonturen verklapt.

De parken blijven mooi en indrukwekkend, vooral het grote sequoia-park is prachtig in deze herfstperiode. De kleuren kondigen ons aan dat we naar het einde van onze "endless summer" rijden.

In Fresno heeft de GS 2 nieuwe banden nodig en in San Fransico komt er ook een nieuwe achterband op de 650. Kostelijke week!

In Fresno hebben we een weatherhold. Er is storm voorspeld met sneeuw, de weg naar Yosemithe is voorlopig niet open.

De Dirty Donkey, een goei kroegske om een weatherhold te houden

Na 2 dagen houdt het op met sneeuwen en proberen we het toch.
Tevergeefs zo blijkt, aan de ingang van het park worden we vriendelijk maar nadrukkelijk aangeraden om een andere route te kiezen. Kettingen zijn verplicht. Ik probeer de man nog wijs te maken dat ik een ketting heb, maar dat pakt niet echt. Tijdens de rit terug naar beneden zien we in dat het een wijze beslissing was, de sneeuw smelt van de bomen, komt op het asfalt terecht en vriest direct terug aan. Daar waar de heenrit nog tamelijk droog was, is de terugrit een serieuze uitdaging. We brengen het er heelhuids vanaf en kiezen voor een lager-liggende route.

Richting de kust stoppen we nog op 2 dropzones, we hangen er de toerist uit en houden het na één nachtje voor bekeken.

luilekkeren in Lodi

niemand thuis in Byron, de home-dropzone van Iwan

sunset over Lodi

 

En dan richting een nieuw spannend avontuur in San Francisco. We rijden over de snelweg in de ochtendspits (dat is lang geleden!!) en snappen te laat dat we ook op de expresslijn mogen rijden. Wij met twee even over de dubbelle witte lijn en vroem, weg zijn we. Geen minuut later, in echte filmstijl, een Highway-Patroler achter ons, met zwaaiende lichten. Oh, neen! Nu zijn we er gloeiend bij.
De man doet ons stoppen, Johan voor de auto, ik erachter. Hij loopt naar Johan en ik zie het hele gesprek, zonder iets te horen. Johan knikt rustig op en neer, gebaart naar links en rechts, blijft knikken en knikken .......... en dan neemt de politieman afscheid met een vriendelijk handdruk.
Don't cross the white line, next time!!! Oeffffffffffffff, daar komen we weeral goed vanaf. (normaal 500 dollar boete ..)

prachtige sunset aan de Atlantische Oceaan in Half-Moon bay

Ook nu haalt de herfst ons in, de regen komt binnendrijven en de weersvoorspellingen zien er waterachtig uit voor de komende 2 weken op weg van San Francisco naar Vancouver. 

We fietsen in de regen over de Golden Gate en spenderen onze avonden in Fort Mason. Het legerhospitaal, waar slachtoffers uit de 2de wereldoorlog konden recupereren is nu een Jeugdherberg geworden. Echt sfeervol en op een prachtlocatie in een park met zicht op de Golden Gate en vlakbij Fishermans-Warf. Ook voor ons is het een plaatsje om even bij te komen na de bewogen weken. En hoewel we Iwan (skydive makker uit Hoevenen die al 10 jaar hier woont) niet in Bryon vonden, kunnen we hier wél samen wat bijkletsen en een pintje pakken.

genieten van het leven