Amper 6 dagen is het geleden dat we jullie nog iets lieten weten.
En wat een belevenissen alweer!
Een gemakkelijke rit brengt ons via de Alaska Highway naar het Zuiden. We geraken er stillekes aan gewend om met 2 op de GS te zitten en ik begin Johan zijn rijkwaliteit te waarderen. Dat is nodig want er ligt nog wat te wachten voor ons
In Carmacks pitchen we onze tent op een rustige kampplaats aan de Yukon river. Met zicht op de rivier genieten we van een kampvuurtje en de volle maan die opkomt. Maar onze rust is van korte duur. Wat begon als een romantisch avondje eindigt in een dolkomische show. Opeens loopt de camping vol met een groep Duitse toeristen en hun gidsen. In vol ornaat, camouflagepak en Jack Wolfskin jassen net uit de verpakking. De etiketjes hangen er nog aan.
Geen van hen heeft ooit al een tent opgezet of een thermarest-matje opgeblazen! Kan je je voorstellen hoe wij stillekes hebben zitten lachen achter ons kampvuurtje !!
's morgens bij de koffie ontmoeten we Heinz en Heather, een koppel uit Faro een 150 km verderop.
Ze nodigen ons uit om in Faro te komen logeren en bij hen te ontbijten.
Die avond maken we kennis met nog 2 fantastische mensen Bill en Nadia, zij zijn op doorreis met hun caravan.
Bill is gepassioneerd motorijder en zijn vrouw is verpleegster voor de First-natives geweest. We vertellen over onze avonturen en Bill beleeft zijn jonge jaren terug. Hij vertelt ons over zijn nieuwe Kawasaki KLR met 0 km op te teller. Wanneer we de volgende morgen naar de regen liggen luisteren in ons tentje, horen we ineens: "Hello, anybody home," Bill staat in zijn gele regenjas voor ons tentje, "hello, guys, you can have my bike if you want!"
We zijn met verstomming geslagen, die man wil ons zomaar zijn nieuwe motorbike verkopen, voor een prikje. Maar tussen droom en daad staan wetten en praktische bezwaren. Dus we laten het maar even zo. Maar wat is die Bill geweldige vent, hopelijk kunnen we hen eens bezoeken wanneer we meer naar het Oosten van het land reizen.
Om 10.00 uur komt Heinz ons op de campsite oppikken. We zijn gepakt en gezakt met de bedoeling om na het ontbijt door te rijden.
Het wordt een dag vol boeiende verhalen over het leven in de Yukon. Verhalen over leven bij - 60 ° C!, over grote en kleine liefdes, over het leven als Trapper, over overleven in een auto-ongeluk in de winter, over handgemaakte schoenen, over bevroren meren en nog véél véél meer!! Wanneer we om 2.00 uur 's nachts bij hen buiten duikelen goed gevoed en met het nodige bier, wijn en wisky binnen, zetten we onze tent maar terug op. 't is wat te beschonken-laat om nog door te rijden.
De volgende ochtend dan maar op weg voor een 400 km off-road avontuur, zonder enige voorziening op de weg. De Campells Highway. 't gaat ons goed af, zelfs met 2 op de moto, tot de laatste 150 km waar we van de ene wegconstructie naar de andere rijden. Stof, modder, gravel, machines, en het blijft maar duren! We zijn uitgeput en blij met de goede afloop wanneer we om 18.00 Watson Lake binnenrijden.
Daar nemen we 's anderendaags "even" tijd om de motorolie en filter te vervangen en hop, weeral op weg. Deze keer een korte dag naar de Liard Hot Springs! Wat een beloning na de lange dag van gisteren! Lekker soaken en badderen in de warmwater-bronnen.
Foto's volgen later!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten