Een off-day en dan weer beter

We weten al lang dat bussen het gevaarlijkste onderdeel van het verkeer in Latijns Amerika zijn. Een paar dagen geleden hebben we het aan den lijve ondervonden. Bij het verlaten van Antigua de Guatemala komt Johan onzacht in aanraking met de achterkant van een autobus die plots alles remmen dichtgooid om alsnog een passagier te laten uitstappen. (en dit terwijl hij net op kaart keek)  Het voorspatbord van de GS haakt onder het trapje van de bus (hier hebben alle bussen achteraan een trapje om naar het dak te klimmen) en Johan komt met een klap op het wegdek terecht. Wow... hij staat terug recht, oef dus geen lichamelijke schade.  De GS blijft liggen.....pfffff dat ziet er minder goed uit voor de rest van de reis. Eerst denken we dat de voorvork is opgestuikt, maar na beter kijken  lijkt het nog mee te vallen. Ja, cockpit en de aanhechting van het spatbord zijn helemaal afgescheurd, maar voorvork en voorwiel zijn ongehavend! Het eerste kunnen we redden met ducktape, het spatbord demonteren we en laten we achter als souvenier. Neen, geen fijne ervaring, maar we troosten ons met de gedachte "met de kleine ongelukjes kopen we de grote af"  Ik ben blij dat m'n reisgenootje nog heel en de moto nog berijdbaar is.
De GS 1150 blijft toch een ijzersterk beest.

De broek was al kapot

dat ziet er minder stoer uit, zo zonder snuit

Een waarschuwing voor ander reizigers

De dagrit brengt ons naar Lago Atilan, maar niet zonder slag of stoot. Herinner je mijn electrisch probleem....ziehier waar het opnieuw van dat is

midden in een rivercrossing val ik zonder stroom

Gelukkig kennen we het probleem en is het gauw verholpen. Tegen de tijd dat we aan het meer zijn regent het pijpestelen en heb ik behoorlijk last van mijn verkoudheid. We nemen het eerste het beste hotel en trekken ons terug op onze kamer om daar te ontdekken dat er geen warm water is! GRRRRRRRR. We kruipen onder de wol met een fles straffe rum en een goeie film op TV (Pirates of the Caraïben). Da's zowat het beste wat je na zo'n dag kan doen.

De volgende ochtend schijnt de zon terug, de hoteleigenaar repareert de douche, we drinken een tas goeie koffie en rijden op ons gemakse verder. Er volgt een mooie tocht langs vulkanen en door kleine dorpjes met zelfs nog eens een stukje off-road.

boeren maken terrassen voor de landbouw

Daarna belanden we terug op de onverwacht goede Pan- American. 4 baansweg met gloednieuw asfalt en heerlijk langerekte bochten.

Kiss the Ride!

En dan komen we relaxt aan in Quetzaltenango. We vinden hier gemakkelijk de motorwinkel waar we de achterband van de GS willen wisselen (ja, 't verslijt snel) .  In tegenstelling tot Quito (Ecuador) is het hier een fluitje van een cent. Wij hadden niks laten weten, niks besteld en ... Johan kan kiezen uit 4 verschillende bandenmerken. In geen tijd ligt de achterband erop. Sjiek werk.

effe gauw wiel eraf halen..

nieuwe band erop en gewassen

Bij de kleermaker laat Johan z'n broek (of wat er nog van overblijft na 8 maanden) oplappen en dan zijn we klaar voor Mexico. Hoe frustrend de ene dag is, hoe relaxt de andere dag kan zijn.