Sinds
vrijdag zijn we dus écht onderweg, het begon met een easy-going ritje van
Vancouver naar Pemberton, even voorbij (het zomerse) Whistler. In Pemberton
genieten we van een verkoelende zwempartij in het plaatselijke meer. Na onze
eerst nacht in de “nieuwe” tent, kiezen we resoluut voor een “back-road” op
aanraden van Peter. De Hurley-weg. Het duurt toch zeker een half uur voor we de
techniek weer beet hebben en dan kunnen we voluit gaan. Het is ongewoon heet in Britisch Colombia (39°
) en 200 km over gravel maken van mij een stofmannetje. Vooral omdat ik meestal
als 2de rijd. We zijn op de Goldrush trail terecht gekomen en de
nostalgie is nooit ver weg. Het
landschap is overweldigend mooi, maar onze kaart komt niet altijd overeen met
de werkelijkheid. De brede gravel weg wordt smaller, de begroeing dichter en
mijn Zuid-amerikaans trauma komt weer bovendrijven. Een paar motorcrossers
zetten ons terug in de goede richting en na ettelijke uren komen we terug op de
“hoofdweg”. Een klein monumentje herinnert ons aan de goudzoekers en trappers
van niet eens zo lang geleden. Het duurt nog tot de late avond eer we in Cache
Creek onze tent kunnen opzetten, het zwembad doet wonderen en we vinden nog
energie voor een bezoek aan de enige kroeg van het dorp. Waar we verbroederen
met de locals, die een uurtje moeten rijden voor ze aan de eerste pint zitten.
Na de
aardbevingen, aardverschuivingen, vulkaanuitbarstingen komen daar nu ook nog
eens de bosbranden bij. We zien in de verte de eerste rookwolken verschijnen en
binnen een paar dagen zal de zon schuilgaan achter dikke rookslierten. Deze week zijn er 134 brandhaarden
gesignaleerd in BC.
We vallen
van de ene verbazing in de andere, niet
alleen het natuurschoon en de geschiedenis raken ons, ook de gastvrijheid van
de inwoners van dit land. Keith laat ons gratis zijn kampplaats delen, Jane
nodigt ons uit om onze tent op haar goud-claim te zetten en Eliane en Gerry
stellen hun huis en hun wasmachine ter beschikking.
Een bezoek
aan Barkerville geeft ons een idee van het wel en wee van de goudzoekers van
1850 tot nu, want goud zoeken is hier een hele normale bezigheid, professioneel
of hobbist, iedereen zoekt!
Langzaam
vorderen we noordwaarts, wie weet waar de weg ons morgen weer brengt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten