Volg de nieuwe blog: Moedige Motorrijdster

Volg mijn nieuwe blog "moedige motorrijdster", we doen mee aan de actie van Music For Live voor de vzw "Altijd Vrouw"


www.moedigemotorrijdster.

Mount Robson, 5 star Ranger Cabine

met de Heli naar de Rangercabine op  1600 meter

Er zijn zo van die jobs in Canada die voor de doorsnee Europeaan redelijk exotisch zijn.
Sigrid heeft er zo eentje, ze is Ranger in het Mount Robson Provicial Park. Haar werkplek strekt zich uit over 10tallen vierkante kilometers op zo'n 1600 meter hoogte.


Zij nodigde ons uit om een paar dagen bij haar te komen logeren. We spendeerden zo'n 4 dagen in deze magische omgeving. Wandelen op de gletsjer, een tochtje naar Jasper National Park, helpen bij de klusjes enz.

Op de tweede nacht donderen we bijna uit ons bed door een stevig onweer, ocharme al die trekkers in hun tentjes op de naburige campsites!
De volgende dag doen we onze laatste kilometers van de wandeling in de regen, net op tijd terug binnen om kletsnat te zijn. Maar wél warmpjes bij de kachel.
De regen houdt niet meer op, de volgende ochtend meten we een recordregenval van 29 ml. Het is sinds 2008 geleden dat we nog zo'n hoog getal vinden in de records van de cabine.


Dat heeft ook z'n invloed op onze terugtocht, het is onmogelijk voor de heli om ons  op te pikken. Het blijft immers gieten. Je moet ook weten dat de heli enkel op maandag en vrijdag in het park mag vliegen.   Maar dat betekent ook, rantsoeneren op eten, want we brachten maar voor 3 dagen eten naar boven, en een supermarkt is er niet. Wachten tot vrijdag is dus geen optie, want zo lang houden we het niet uit met onze voorraad. Te voet naar beneden dan maar? Dan wachten we liever tot morgen om die wandeling te starten.


Uiteindelijk, om kwart over 3 horen we het geluid van de heli, vlug scharrelen we alles bij elkaar en off we go!




Ik ga er niet te veel woorden aan verspillen aan deze prachtige dagen, de foto's zeggen zoveel meer!
Dank U Ranger Sigi!

De gletsjer opmeten, opwarming van de aarde: 20 meter minder gletsjer per jaar!

Bush toilet

Nog een ranger-cabine

River Crossing

Start van een record-regenval!



Mount Robson, 3954 meter, de hoogste berg van de Canadian Rockies

Samen klusjes doen :-)

View from the cabine

Back Home...

Jasper National Park

Na de cowboy-trail sturen we Jolly-Jumper terug naar het westen. In Jasper National Park dompelen we ons onder in de Miette Hotsprings, in de schaduw van de impressionante rotswanden.

Tussen de 1000den toeristen in het dorp, ontwaren we 2 stevig beladen motoren. Dit zijn géén dagjestoeristen, dat zien we meteen.
Chris en Jolande, 2 Zwitserse wereldreizigers staan ons op te wachten wanneer we terugkomen van het boodschappen doen. Het wordt een gezellige avond op de campsite, vol met verhalen en avonturen over de plaatsen waar zij en wij geweest zijn.

    Zalige ontmoetingen onderweg !  Chris en Jolanda on the road of Life ..


Wanneer we de volgende dag in Mount Robson arriveren, regent het pijpestelen. Onder de shelter van de campsite maken we kennis met een vriendelijke Franse familie. We mogen hun campsite delen, want wanneer het eindelijk opgehouden is met regenen is er geen plekje meer vrij.

Op onze weg terug naar Clear-Water zien we de eerste chinook-zalmen arriveren in Valemount. Dit is zo ongeveer het verste westelijke punt in Canada waarheen ze na 4 jaar in de oceaan  terugkeren.

De zalmen keren terug, de colibries vertrekken, de Canadeese ganzen verzamelen, de muggen verdwijnen .... een voorbode voor de Indian Summer.

El Nido Fly - Inn

Midden augustus is de tijd van de jaarlijkse El Nido Fly-Inn.
Trouwe lezers weten ondertussen dat El Nido de naam is van de parapent-site in Clear Water BC.


Willy & Sigrid organiseren elk jaar een evenement om meer piloten te laten kennismaken met deze prachtige omgeving.

Looks good, toeziend oog van de organisatoren.

Meer dan 20 piloten dagen op en de lucht is bezaaid met kleurrijke vleugels, het hele weekend lang.


Het weer zit mee en er wordt heel goed gevlogen, afstanden, triangels, thermieken, ... voor ieders wat wils en leerrijk voor piloten van elk niveau.
Johan slaagt erin om z'n eerste FAI-Triangel te vliegen (voor de kenners) en ikzelf doe mijn eerste XC-vluchtje. Na zo'n 10 km vlucht land ik zo goed als in het centrum van Clearwater. Willy & Sigrid gaan samen op XC-pad en landen in hun eigen tuin.

     De ochtendbriefing en meteo-voorspellingen voor de dag.

    Waar is dat feestje ...

                                     Tijd om de vleugels uit te slaan !




Er zit ook een klein doellandingswedstrijdje aan  verbonden, just for fun. Maar toch de moeite waard om te vertellen dat de 2 deelnemende vrouwen ook de 2 enige zijn die er in slagen om de beloofde fles wijn in de wacht te slepen! 2 Belgische vrouwen nog wel :-) !

Netjes met de 2 voeten op het doel!

De BBQ, een pintje (of 2) en een kampvuur maken het weekend compleet!
Thanx Sigrid en Willy voor de organisatie van dit (weeral) fantastisch evenement.


https://www.facebook.com/events/534919366702737/?active_tab=posts

Rocky Mountains riding en de Cowboy-trail.

Het is met veel plezier dat we terug op weg gaan. We volgen de bergketen van de Rockies, zoals de Willi XC 2016-piloten ze gevlogen hebben. Wat een indrukwekkende vlucht is dat geweest. Wow !!

Onze eerste dag eindigt in het Regional-park “Whiteswan Lake”. We worden beloond met natuurlijke hotsprings en een prachtige campingspot aan het meer. In tegenstelling tot Zuid-Amerika hoeven we hier slechts 20 km over goed aangelegde off-road, voor we van deze natuurpracht kunnen genieten.   Met 2 sympatieke buurmannen op de campsite kan het niet meer stuk. Grant & Ray geven ons  ’s avonds hout voor ons kampvuur (kost normaal 8 dollar) en ’s ochtends nodigen ze ons uit voor het ontbijt. Een écht ontbijt zoals iceroad-truckers dat gewend zijn. Boven op de koffie, brood, spek, spiegeleieren, gekookte eieren, scrambeld eieren, worstjes, bonen en fruitsla, zijn er hun eindeloze verhalen over hun tijd als iceroad-trucker. Grant heeft bovendien ook een groot wereldreiziger-verleden en deelt met ons zijn reisavonturen. We hoeven je niet te vertellen dat we pas laat wegrijden uit het park.

Stevig ontbijt bij de Ice-truckers

Bijschrift toevoegen

Dan gaat het verder via de beroemde HW 3, één van de mooiere motor-highways van Canada naar de skigebieden van Fernie en de mijnstadjes Sparwood en Elkford. Elkford ligt in het einde van de vallei en produceert samen met Australië de zuiverste metaal/steenkool die er te vinden is. (Export naar China). In tegenstelling tot ons beeld van een steenkoolmijn, diepe kleine gangen onder de grond, werken de mensen hier met reuze grote trucks en maken ze simpelweg een grote put in de grond. Daaruit worden de brokken steen geschept en dan pas wordt metaal en steenkool gescheiden. We moeten er wel op onze rubber terugkeren (35km heen/ 35 terug). Toch is het voor ons de moeite waard, zo’n stadje heeft altijd een hoog “lay-back” gehalte. Het lijkt alsof de tijd er minder snel gaat.

Bijschrift toevoegen

grootste mine-truck ter wereld, met 3 assen. Momenteel werkt men met nog grotere trucks, op 2 assen.

We bollen via de Crowsnest-Pass naar de Cowboy-trail (HW 22). Waar we 2 jaar geleden op de Goldrush-trail reisden, volgen we nu de American Cowboys. “I can Ranch here !”

Net over de top passeren we “Frank” een dorpje dat in het begin van de 20 e eeuw volledig van de kaart werd geveegd door een neerstortende rots-lawine die 1 km lang, 450 m diep en 150 m breed was. De stenen liggen er nog, het dorp en de spoorlijn waren volledig bedolven, 70 mensen lieten er die bewuste ochtend het leven. De overlevende bouwden even verder hun dorp en hun leven terug op.

Het hooggebergte loopt over in glooiende heuvels, weidse vlaktes, ranches en hooivelden. Hier trekken de cowboys nog steeds door wanneer ze in de herfst op zoek gaan naar het vee, dat vrij graast over deze vlaktes, bossen en heuvels.

In Longview (famous voor beef-jerky) drinken we koffie met, naar eigen zeggen, 2 “kleine” lokale farmers (Berry en Wayne). Ze bezitten elk ongeveer 300 runderen. De grote ranches hebben 1500 tot 2000 beesten en zijn soms zo groot als de provincie Antwerpen.

De Longvew Jerky Beef - hiermee bereik je de top van de Mount Everst (zegt het krantenartikel aan de deur)

Boerderijke kopen?

Poolen om de regendag door te komen

Daarna is het tijd voor herinneringen aan onze Zuid-Amerika reis, we gaan over de HW 40 naar Canmore. Deze HW 40 is echter in niet te vergelijken met de Routa 40 uit Zuid-Amerika. Mooi geasfalteerd, goede aanwijzingen en netjes rijgedrag van de andere weggebruikers.

Ook deze vallei heeft z’n geschiedenis. Wie herinnert zich de Olympische winterspelen van 1988 nog? We picknicken in Kananaskis, het Olympisch dorp. Het is nu een hotel/kuuroord en trekt vooral outdoor-toeristen aan.

In 2013 viel in deze vallei op 36 uur tijd zoveel regen dat de meeste bruggen, wandel en fiets–trails, picknick-area’s enz verwoest zijn. De bevolking en de gemeentes werken nu hard, met vrijwilligers & betaalde projecten, om alles zo goed mogelijk hersteld te krijgen. Ook de campingsite in Water Valley (what’s in a name) draagt er nog de sporen van. Waar hij vroeger aan een helder riviertje lag, zien we nu een afgesloten zij-arm die meer een poel dan een rivier is en de brug is nog steeds in herstelling. Opnieuw worden we hier fantastisch ontvangen door de buren, kampvuur en afwaswater in ruil voor enkele van onze reisavonturen.

Hoogste geasfalteerde pass in Canada.

Moutain-goat

’s Morgens ontbijten we in het dorp tussen échte cowboys en enkele Rednecks zoals die hier noemen. En de meeste zijn er nog trots op ook. Het woord staat voor stoere mannen met rode nek, verbrand door het werken op velden en akkers. Ze rijden is immense SUV-trucks, zijn geobsedeerd door wapens, denken dat de rest van de wereld er uitziet als hun boerderij en geloven dat wat “anders” is verzinsels van de media zijn. Het is niet vreemd dat geïndoctrineerd denken, extreme Bijbelse overtuigingen en racisme hier duidelijk aanwezig zijn. Sommigen spreiden lustig hun, compleet door de media gestuurde mening over de vluchtelingen-crisis in Europa uit. Overtuigd van hun groot gelijk, maar volledig naast de kwestie. Ze vragen niet eens naar onze ervaringen of mening. In elk geval willen we met deze gasten geen ruzie, want ze zijn 2 keer zo groot en breed als ons en hun koffiekoppen hebben de grootte van mijn motorhelm.

De plaatselijk Liquor Store! Niet meer dan een houtje kotje, maar een geweldig aanbod.

Geen museum, maar een écht dorp

Nog steeds in bedrijf, de General Store van Water Valley

Cranmore, het begin van de Icefield Park-way, is voor ons niet meer dan een plek om boodschappen te doen, geld te wisselen en even binnen te wippen bij de plaatselijke micro-brouwerij “the Grizly-paw”. De Ice-field Park-way is misschien wel de meest bekende (toeristische) route van Canada. De laatste jaren groeit het bezoekersaantal enorm en daarmee ook de verkeersdrukte. In 2014 deden we deze weg al eens tot Lake-Louise. Deze keer maken wij rechtsomkeer en kiezen voor de uitgestrekte rust van de Cowboy-trail naar het noorden.

Kamperen over het Stanpede-stadion van Bruck-lake

Plaatselijk weerbeericht

Einde van de cowboytrail in Mayerthorpe