In Punta Arenas we get to see a sample of hospitality! On arrival there we hosed off our bikes in a carwash, they have caught sea salt and we want to wash is off as soon as possible. There we meet Elvis, a Chilean who is very interested in our journey. Quite unexpectedly he appears in the evening at our camp, with his wife, daughter and a bottle of good wine!
the next day he invites us to dinner. We enjoy a lovely warm cozy evening at home. Thanks!
When we leave the next day, we stop a moment at the firehouse. The volunteer corps is here greatly assisted by French fire brigades and the NGO Pompiers sans Frontiers.
The rit to Punta Natales is cold & wet, but at the end we arrive dry at the campsite and the next day we are able to enjoy a lovely sunny sunday.
zondag 26 februari 2012
Gastvrijheid & regen
In Punta Arenas krijgen we weer een staaltje van gastvrijheid te zien! Bij aankomst daar laten we onze motoren afspuiten in een carwash, ze hebben wat zeewater gepakt en we willen het zout er zo snel mogelijk af. Daar ontmoeten we Elvis, een Chileen die heel geïntereseerd is in onze reis. Geheel onverwacht verschijnt hij 's avonds op onze kampplaats, met z'n vrouw, dochter én een fles goede wijn!
+(Small).JPG)
Op de koop toe komt hij ons 's anderendaags uitnodigen voor een etentje. We beleven een heerlijk gezellige warme avond bij hem thuis. Thanks!!!
+(Small).JPG)
Wanneer we de volgende dag vertrekken, stoppen we eerst nog even aan de brandweerkazerne. Het vrijwilligerskorps wordt hier flink geholpen door Franse brandweerkorpsen en de NGO Pompiers sans Frontiers.
Onze rit naar Punta Natales verloopt nat en koud, gelukkig kunnen we de laatste 50 km opdrogen en 's ochtends worden we wakker met mooi weer!
Meer foto's op onze fotopagina en nieuwe "highligts of the week"
+(Small).JPG)
Op de koop toe komt hij ons 's anderendaags uitnodigen voor een etentje. We beleven een heerlijk gezellige warme avond bij hem thuis. Thanks!!!
+(Small).JPG)
Onze rit naar Punta Natales verloopt nat en koud, gelukkig kunnen we de laatste 50 km opdrogen en 's ochtends worden we wakker met mooi weer!
Meer foto's op onze fotopagina en nieuwe "highligts of the week"
donderdag 23 februari 2012
Cold and windy
We left Ushuaia on a cold but clear morning. The mountains around are covered with snow and the wind is back in action.
To get out of here there are three options, boat, airplane or via the same route back. For us therefore the latter. The photos (photo page) you see how that goes.
We drive to Rio Grande (200km) to full up again and then choose the alternative rout to Chile. In my experience the adventure begins now really. 350 km, rippio (gravel) with no gas station, or village. Only a border crossing at 50km.
We divide the ride in 2, we are able to do about 100 kmin the evening, crossing the Chilean border and then camping in the wild.
"In the morning we are awakened by special neighbors ... (See photo page)
Between the 2 borders our first river crossing is a fact
The night is cold and the next day is even colder. The chill goes to zero. After another 250 km we go for our first night in a luxury hot hotel ! Along the rippio (!) We accompanies by 3 Brazilian Harley-Davidson riders . in the evening the bargain for us a firm price discount on the hotel because they find our trip so incredible and they can not believe that we have sleped a whole month in a tent !
We must revise our opinion about HDO's, because they also came a big part along on the gravel.
the luxury hotel is-not for long because we have to get up at 6.00 again to get the ferry.
In a rising sun we leave the sea-street Maggalan direction Puento-Arenas!
Here we buy new bolts (and nut) and Independencia hospedaja find a nice place for some minor repairs and a hopefully peaceful camping eight ('t begin to fill up here ..).
The hostel is besieged by Belgians, Marcel and Evelyn who wander by ZA by public transport and Siska on her own continent by bike! RESPECT!
To get out of here there are three options, boat, airplane or via the same route back. For us therefore the latter. The photos (photo page) you see how that goes.
We drive to Rio Grande (200km) to full up again and then choose the alternative rout to Chile. In my experience the adventure begins now really. 350 km, rippio (gravel) with no gas station, or village. Only a border crossing at 50km.
We divide the ride in 2, we are able to do about 100 kmin the evening, crossing the Chilean border and then camping in the wild.
"In the morning we are awakened by special neighbors ... (See photo page)
Between the 2 borders our first river crossing is a fact
The night is cold and the next day is even colder. The chill goes to zero. After another 250 km we go for our first night in a luxury hot hotel ! Along the rippio (!) We accompanies by 3 Brazilian Harley-Davidson riders . in the evening the bargain for us a firm price discount on the hotel because they find our trip so incredible and they can not believe that we have sleped a whole month in a tent !
We must revise our opinion about HDO's, because they also came a big part along on the gravel.
the luxury hotel is-not for long because we have to get up at 6.00 again to get the ferry.
In a rising sun we leave the sea-street Maggalan direction Puento-Arenas!
Here we buy new bolts (and nut) and Independencia hospedaja find a nice place for some minor repairs and a hopefully peaceful camping eight ('t begin to fill up here ..).
The hostel is besieged by Belgians, Marcel and Evelyn who wander by ZA by public transport and Siska on her own continent by bike! RESPECT!
Rijden rond het vriespunt
+(Small).JPG)
Om hier weg te komen zijn er drie opties, per boot, vliegtuig of via dezelfde weg terug. Voor ons dus het laatste. Op de fotos (fotopagina) zie je hoe dat verloopt.
We snorren naar Rio Grande (200km) om daar alles nog eens vol benzine te gooien en kiezen dan voor de alternatieve rout naar Chili. Naar mijn gevoel begint het avontuur nu pas echt. 350 km, rippio (gravel) zonder bezinestation, of dorpje. Enkel een grensovergang op 50km.
We delen de rit op in 2, in de avonduren haspelen we nog 100 km af tot over de Chileense grens en kamperen daarna in het wild.
's' Morgens worden we gewekt door bijzondere buren... (zie fotopagina)
Tussen de 2 grensposten door is onze eerste rivercrossing een feit
+(Small).JPG)
+(Small).JPG)
De nacht is ijskoud en de volgende dag zo mogelijk nog kouder. De gevoelstemperatuur gaat naar het vriespunt. Na nog eens 250 km verkleumt optornen tegen de wind gaan we voor onze eerste luxenacht in een warm hotel! Onderweg op de rippio (!) worden we vergezelt door 3 Braziliaanse Harley-Davidson rijders en zij bedingen s'avonds voor ons een ferme korting op de hotelprijs, omdat ze onze reis zo ongeloofelijk vinden en het maar niet kunnen geloven dat we al een hele maand in een tentje slapen!
We moeten onze mening over HDO's herzien, want ook zij zijn een flink stuk mee over de gravel gekomen.
Voor lang is de hotel-luxe niet want we moeten om 6.00 uur alweer opstaan om de ferry te halen .
Bij een opkomende zon vertrekken we over de omstuimige zee-straat Maggalan richting Puento-Arenas!
Hier kopen we nieuwe bouten (en een moer) en vinden in hospedaja Independencia een fijne plek voor wat kleine herstellingen en een hopelijk rustige kampeernacht ('t begint hier vol te lopen..).
Het hostel is belegerd door belgen, Marcel en Evelien die rondtrekken door ZA per openbaar vervoer en Siska die op haar eentje het continent doorfietst! RESPECT!
maandag 20 februari 2012
snow came from the moutains ...
and is now on the campsite :-(
No, do not exaggerate. This morning we had a couple of steep snow, but he's doesn't stay. Tomorrow they give better weather and we will leave as soon as possible. We would not end up like the Captain Gerlach of the Belgica, frozen for the entire winter.
We go to Chile, Puenta Arenas and then to the north.
The pictures of the city are on the website.
Thank you to everyone who occasionally sends a response, we read them with pleasure. It's good to know that people around the world think of us!
Also take time for some facts ....
Argentina has 1 km ² of land per capita. 1/3 of the people live in cities, however. Patagonia as one of the regions with least living people in the world. You will have known if you drive through it.
The Rhea (kind of ostrich) and vizcachas (kind of llama) are funny but also dangerous inhabitants of the Pampas. You see them only when they are near your bike and they tend to jump unexpectedly to your wheels. When you stop to take a picture they look to you and are gone .
Currently, gasoline is a problem in the South, sometimes we are more than an hour to sit down. The latest reports said that the problem has become worse.
Along the whole coast you find the most diverse marine animals / birds.
In the cities you have lots of wide parallel one way streets, easy to find your way while difficult. For Europeans, it is inconceivable that such a wide street, but in 1 direction is used. Regular somersault we (almost) in a street in the wrong direction.
In Tierra del Fuego Indians used to live Yamana's. They died out by disease, contracted from the clothes they were the veroorveraars. Vermin and microbes remained so on their skin so they are ill. Before that they lived naked in this climate! Inconceivable to us.
No, do not exaggerate. This morning we had a couple of steep snow, but he's doesn't stay. Tomorrow they give better weather and we will leave as soon as possible. We would not end up like the Captain Gerlach of the Belgica, frozen for the entire winter.
We go to Chile, Puenta Arenas and then to the north.
The pictures of the city are on the website.
Thank you to everyone who occasionally sends a response, we read them with pleasure. It's good to know that people around the world think of us!
Also take time for some facts ....
Argentina has 1 km ² of land per capita. 1/3 of the people live in cities, however. Patagonia as one of the regions with least living people in the world. You will have known if you drive through it.
The Rhea (kind of ostrich) and vizcachas (kind of llama) are funny but also dangerous inhabitants of the Pampas. You see them only when they are near your bike and they tend to jump unexpectedly to your wheels. When you stop to take a picture they look to you and are gone .
Currently, gasoline is a problem in the South, sometimes we are more than an hour to sit down. The latest reports said that the problem has become worse.
Along the whole coast you find the most diverse marine animals / birds.
In the cities you have lots of wide parallel one way streets, easy to find your way while difficult. For Europeans, it is inconceivable that such a wide street, but in 1 direction is used. Regular somersault we (almost) in a street in the wrong direction.
In Tierra del Fuego Indians used to live Yamana's. They died out by disease, contracted from the clothes they were the veroorveraars. Vermin and microbes remained so on their skin so they are ill. Before that they lived naked in this climate! Inconceivable to us.
De sneeuw is van de bergen....
en ligt nu tot op de camping :-(
Neen, niet overdrijven. Vanmorgen hebben we een paar stevige sneeuwbuien gehad, maar hij blijft gelukkig niet liggen. Morgen geven ze beter weer en dan gaan we er hier als de weerlicht vandoor. We willen hier niet eindingen zoals Kapitein de Gerlach van de Belgica, vastgevroren voor de hele winter.
We gaan dan richting Chili, Puenta Arenas en dan naar het noorden toe.
De foto's van de stad staan op de website.
Bedankt aan iedereen die ons af en toe een reactie stuurt, we lezen ze met veel plezier. Het doet goed te weten dat mensen overal op de wereld aan ons denken!
Ook even tijd voor wat wetenswaardigheden....
Argentinie heeft 1 km² land per inwoner. 1/3 van de mensen woont echter in de steden. Patagonië is zo één van de minst bevokte streken ter wereld. Je zal het geweten hebben als je erdoor rijdt.
De Nandoe (soort struisvogel) en guanaca's (soort lama) zijn grappige maar ook gevaarlijke bewoners van de Pampa's. Je ziet ze pas als je er met je motor vlakbij bent en ze hebben de neiging onverwacht voor je wielen te springen. Wanneer je stopt om een foto te nemen gaan ze er als de weerlicht vandoor.
Momenteel is benzine een probleem in het Zuiden, soms staan we meer dan een uur aan te schuiven. De laatste berichten laten weten dat het probleem nog erger geworden is.
Langs de hele kuststreeks heb je natuurgebieden, met de meest uiteenlopende zeedieren/vogels.
In de steden heb je heel veel brede paralelle eenrichtingsstraten, gemakkelijk om je weg te vinden en tegelijk lastig. Voor europeanen is het ondenkbaar dat zo'n brede straat maar in 1 richting gebruikt wordt. Regelmatig duikelen we (bijna) in de verkeerde richting een straat in.
In Vuurland leefden vroeger Indianen Yamanà's. Zij stierven uit door ziektes, opgelopen via de kleding die zij van de veroorveraars kregen. Ongedierte en microben bleven zo op hun huid zitten waardoor ze ziek werden. Voordien leefden zij naakt in dit klimaat!! Voor ons ondenkbaar.
Neen, niet overdrijven. Vanmorgen hebben we een paar stevige sneeuwbuien gehad, maar hij blijft gelukkig niet liggen. Morgen geven ze beter weer en dan gaan we er hier als de weerlicht vandoor. We willen hier niet eindingen zoals Kapitein de Gerlach van de Belgica, vastgevroren voor de hele winter.
We gaan dan richting Chili, Puenta Arenas en dan naar het noorden toe.
De foto's van de stad staan op de website.
Bedankt aan iedereen die ons af en toe een reactie stuurt, we lezen ze met veel plezier. Het doet goed te weten dat mensen overal op de wereld aan ons denken!
Ook even tijd voor wat wetenswaardigheden....
Argentinie heeft 1 km² land per inwoner. 1/3 van de mensen woont echter in de steden. Patagonië is zo één van de minst bevokte streken ter wereld. Je zal het geweten hebben als je erdoor rijdt.
De Nandoe (soort struisvogel) en guanaca's (soort lama) zijn grappige maar ook gevaarlijke bewoners van de Pampa's. Je ziet ze pas als je er met je motor vlakbij bent en ze hebben de neiging onverwacht voor je wielen te springen. Wanneer je stopt om een foto te nemen gaan ze er als de weerlicht vandoor.
Momenteel is benzine een probleem in het Zuiden, soms staan we meer dan een uur aan te schuiven. De laatste berichten laten weten dat het probleem nog erger geworden is.
Langs de hele kuststreeks heb je natuurgebieden, met de meest uiteenlopende zeedieren/vogels.
In de steden heb je heel veel brede paralelle eenrichtingsstraten, gemakkelijk om je weg te vinden en tegelijk lastig. Voor europeanen is het ondenkbaar dat zo'n brede straat maar in 1 richting gebruikt wordt. Regelmatig duikelen we (bijna) in de verkeerde richting een straat in.
In Vuurland leefden vroeger Indianen Yamanà's. Zij stierven uit door ziektes, opgelopen via de kleding die zij van de veroorveraars kregen. Ongedierte en microben bleven zo op hun huid zitten waardoor ze ziek werden. Voordien leefden zij naakt in dit klimaat!! Voor ons ondenkbaar.
zondag 19 februari 2012
Fun in Ushuaia
Somebody does not drive to the end of the world, and them directly back. So we spend a few days in the southernmost city in the world.
Who thinks that this is "the cave of Pluto" is wrong. The city breathes at first sight the atmosphere of a lively skiresort and there is lots to see and dto o. Casinos, Irish pubs to tourist trips to Antarctica. The latter cost you $ 3500. So it was not for us. When we want to drive at the world famous sign where Route 3 ends, it shows us that that will cost 17 euros per person! That is almost half of our daily budget, so not for us. We take a photo at the free board in the city. A visit to the glacier is much more fun(see page highlight) and we visit the old prison that now serves as a museum. We are impressed, you do not already know how cold it is here in the winter and then in prison conditions have to live?
When we drive back, we zigzag streets and end up in different city districts. Beautiful new homes are between barrakjes and corrugated iron houses of chipboard. There is not really alive, even now in the summer, let alone in winter. Not to mention the social housing blocks that are also found here.
Tomorrow we continue our journey, or back? Because we can not really go much further he! Hopefully the snow-capped mountains from this morning are gone by then.
Who thinks that this is "the cave of Pluto" is wrong. The city breathes at first sight the atmosphere of a lively skiresort and there is lots to see and dto o. Casinos, Irish pubs to tourist trips to Antarctica. The latter cost you $ 3500. So it was not for us. When we want to drive at the world famous sign where Route 3 ends, it shows us that that will cost 17 euros per person! That is almost half of our daily budget, so not for us. We take a photo at the free board in the city. A visit to the glacier is much more fun(see page highlight) and we visit the old prison that now serves as a museum. We are impressed, you do not already know how cold it is here in the winter and then in prison conditions have to live?
When we drive back, we zigzag streets and end up in different city districts. Beautiful new homes are between barrakjes and corrugated iron houses of chipboard. There is not really alive, even now in the summer, let alone in winter. Not to mention the social housing blocks that are also found here.
Tomorrow we continue our journey, or back? Because we can not really go much further he! Hopefully the snow-capped mountains from this morning are gone by then.
Belevenissen in Ushuaia...
Een mens rijdt niet naar het einde van de wereld om daar dan direct weer te vertrekken. Dus we spenderen een paar dagen in de meest zuidelijke stad ter wereld.
Wie denkt dat dit "het hol van Pluto" is, heeft het mis. De stad ademt op het eerste zicht de sfeer van een vrolijk skioord en er is vanalles te zien en te doen. Van Casino's over Irish pubs tot toeristische uitstapjes naar Antartica. Dat laatste heb je al voor 3500 dollar. Dus toch maar niet voor ons. Wanneer we naar het wereldberoemde bord willen rijden waar de Route 3 eindigt, blijkt dat ons dat 17 euro per persoon zal kosten!! Dat is bijna de helft van ons dagbudget, dus ook maar niet. We nemen wel een foto aan het gratis bord in de stad. Een bezoek aan de gletsjer kan er wel af (zie highlight pagina) en we bezoeken de oude gevangenis die nu als museum dienstdoet. We zijn onder de indruk, je wil al niet weten hoe koud het hier in de winter is en dan nog in gevangenisomstandigheden moeten leven???
.JPG)
Wie denkt dat dit "het hol van Pluto" is, heeft het mis. De stad ademt op het eerste zicht de sfeer van een vrolijk skioord en er is vanalles te zien en te doen. Van Casino's over Irish pubs tot toeristische uitstapjes naar Antartica. Dat laatste heb je al voor 3500 dollar. Dus toch maar niet voor ons. Wanneer we naar het wereldberoemde bord willen rijden waar de Route 3 eindigt, blijkt dat ons dat 17 euro per persoon zal kosten!! Dat is bijna de helft van ons dagbudget, dus ook maar niet. We nemen wel een foto aan het gratis bord in de stad. Een bezoek aan de gletsjer kan er wel af (zie highlight pagina) en we bezoeken de oude gevangenis die nu als museum dienstdoet. We zijn onder de indruk, je wil al niet weten hoe koud het hier in de winter is en dan nog in gevangenisomstandigheden moeten leven???
.JPG)
Wanneer we terugrijden, nemen we zigzag straatjes en komen zo in de verschillende stadwijken. Mooie nieuwe huizen staan tussen golfplaten barrakjes en huisjes van spaanderplaat. Daar wil je écht niet in leven, zelfs nu in de zomer niet, laat staan in de winter. Om nog maar te zwijgen van de sociale woningblokken die ook hier te vinden zijn.
Morgen gaat de rit verder, of terug? Want we kunnen hier niet echt veel verder hé! Hopelijk is de sneeuw die vanmorgen de bergen bedekte dan alweer weg.
zaterdag 18 februari 2012
Finally back mountains and even forest!
The last 200km from Rio Grande to Ushuaia run as a train, we thoroughly enjoy.
What once seemed a only dream, suddenly appears.
No literary masterpiece to describe this day . Just take a look
ps: I sleep in 2 sleepingbags, thermic underwear, a fleece and headcover and I love it!! :-)
The last 200km from Rio Grande to Ushuaia run as a train, we thoroughly enjoy.
What once seemed a only dream, suddenly appears.
No literary masterpiece to describe this day . Just take a look
ps: I sleep in 2 sleepingbags, thermic underwear, a fleece and headcover and I love it!! :-)
Ushuaia !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Eindelijk terug bergen én zelfs bossen!!
De laatste 200km van Rio Grande naar Ushuaia lopen als een trein, we genieten met volle teugen.
Wat ooit een verre droom leek, is er nu ineens.
Geen literair kunstwerk om deze dag te beschrijven. Kijk gewoon even mee
+(Small).JPG)
Ik slaap met 2 slaapzakken, thermisch ondergoed, een flees én een muts ..... and I love it!!!
De laatste 200km van Rio Grande naar Ushuaia lopen als een trein, we genieten met volle teugen.
Wat ooit een verre droom leek, is er nu ineens.
Geen literair kunstwerk om deze dag te beschrijven. Kijk gewoon even mee
+(Small).JPG) |
| room with a view |
+(Small).JPG) |
| view from the other room |
+(Small).JPG) |
| opwarmen met een bekertje maté |
+(Small).JPG)
Ik slaap met 2 slaapzakken, thermisch ondergoed, een flees én een muts ..... and I love it!!!
vrijdag 17 februari 2012
From Comodore Rivadavia through San Julian to Rio Gallegos
Nazareno and Andrea gives us a warm welcome. Even before we shut down the engines their door opens. Unbelievable how hospitable these people are. We hardly exchanged a few words with them in a gas station and now they offer their home to us like they have known for years. We will sleep in a real bed for the first time in 2 weeks and the bikes are safe and well with the parents of Andrea. We explore the city and its surroundings and in the evening we have dinner at Paul and Jeanine. Their son does not want to move to Belgium, to school from 8.30 to 16.00?? No, that's not his thing. Here the children go to school from 8.00 to 13.00. And when he learns that boys his age around 20.00 hours sleep, no thanks!.After our Sunday rest day followed 2 days DRIVING DRIVING DRIVING. Kilometers of barren flat landscape of Patagonia. The wind blows hard and I sometimes struggle to keep the 650 on the track. Johan and his heavyweight GS goes a little easier. He rides often mileage in front of me.About 30 km from San Julian, we take an off-road option. Even with luggage the bikes do fine. How do you describe the experience of a herd of wild horses that gallop along with your engine?And then again a wonderful surprise! Just before we drive up the campsite, we see the big truck off Kurt & Cindy, our fellow passengers of the "Grande Africa". Two bottles of beer and a delicious left over meal later, we set up our tent in the front yard of their Mercedes truck. The picture speaks for itself Morning is back gasoline available, but able to move around the city. Eventually we leave after 2 hours of queuing, loaded with fuel and victuals for our next 400 km to Ushuaia.Halfway to Rio Gallegos we stop. A bag of hot coffee, winter liners in the motorcycle clothing, thick gloves, heated handle and we can move on. The temperature decreases by a kilometer.In Rio Gallegos we find a great campsite in the middle of an SME - zone but very clean with a friendly owner and a heated kitchen! That does sound after a day of driving
Nazareno and Andrea gives us a warm welcome. Even before we shut down the engines their door opens. Unbelievable how hospitable these people are. We hardly exchanged a few words with them in a gas station and now they offer their home to us like they have known for years. We will sleep in a real bed for the first time in 2 weeks and the bikes are safe and well with the parents of Andrea. We explore the city and its surroundings and in the evening we have dinner at Paul and Jeanine. Their son does not want to move to Belgium, to school from 8.30 to 16.00?? No, that's not his thing. Here the children go to school from 8.00 to 13.00. And when he learns that boys his age around 20.00 hours sleep, no thanks!.After our Sunday rest day followed 2 days DRIVING DRIVING DRIVING. Kilometers of barren flat landscape of Patagonia. The wind blows hard and I sometimes struggle to keep the 650 on the track. Johan and his heavyweight GS goes a little easier. He rides often mileage in front of me.About 30 km from San Julian, we take an off-road option. Even with luggage the bikes do fine. How do you describe the experience of a herd of wild horses that gallop along with your engine?And then again a wonderful surprise! Just before we drive up the campsite, we see the big truck off Kurt & Cindy, our fellow passengers of the "Grande Africa". Two bottles of beer and a delicious left over meal later, we set up our tent in the front yard of their Mercedes truck. The picture speaks for itself Morning is back gasoline available, but able to move around the city. Eventually we leave after 2 hours of queuing, loaded with fuel and victuals for our next 400 km to Ushuaia.Halfway to Rio Gallegos we stop. A bag of hot coffee, winter liners in the motorcycle clothing, thick gloves, heated handle and we can move on. The temperature decreases by a kilometer.In Rio Gallegos we find a great campsite in the middle of an SME - zone but very clean with a friendly owner and a heated kitchen! That does sound after a day of driving
Van Commodoro Riverana naar San Julian
Nazareno en Andrea bezorgen ons een warm welkom. Nog voor we de motoren stilgelegd hebben gaat hun deur al open. Ongeloofelijk hoe gastvrij deze mensen zijn. We hebben amper enkele woorden met hen gewisseld in een tankstation en nu bieden zij hun huis aan alsof ze ons al jaren kennen. Wij krijgen voor het eerst in 2 weken een écht bed en de motoren staan veilig en wel bij de ouders van Andrea. We verkennen de stad en de omgeving en ’s avonds eten we bij Paulo en Jeanine. Hun zoon ziet het niet zitten om naar Belgie te verhuizen, naar school van 8.30 tot 16.00??? Neen, dat is niet aan hem besteed. Hier gaan de kinderen van 8.00 tot 13.00 naar school. En wanneer hij hoort dat jongens van zijn leeftijd rond 20.00 uur gaan slapen, houdt hij het helemaal voor bekeken.
+(2).JPG)
Na onze zondagse rustdag volgen 2 dagen van RIJDEN RIJDEN RIJDEN. Kilometers lang door het dorre vlakke landschap van Patagonie. De wind blaast hard en ik heb soms moeite om de 650 op de baan te houden. Voor Johan en zijn zwaargewicht GS gaat het iets makkelijker. Hij rijdt dan ook vaak kilometers voor mij uit.
Een 30 tal km voor San Julian nemen we een off-road optie. Ook met bagage doen de motoren het prima. Hoe beschrijf je de ervaring van een kudde wilde paarden die met je motor mee galoperen?
En dan alweer een heerlijke verrassing! Net voor we de camping oprijden botsen we op Cindy & Kurt, onze medepassagiers van de “Grande Africa”. Twee flessen bier en een heerlijke prakjesmaaltijd later, zetten we onze tent op in de voortuin van hun Mercedes-truck. De foto spreekt voor zich J
’s morgens is er terug benzine voorhanden, maar staat de hele stad aan te schuiven. Uiteindelijk vertrekken we na 2 uur aanschuiven, geladen met benzine en mondvoorraad voor onze volgende 400 km richting Ushuaia.
+(2).JPG)
Halverwege naar Rio Gallegos houden we halt. Een tas warme koffie, wintervoeringen in de motorkleding, dikke handschoenen, handvatverwarming aan en we kunnen weer verder. De temperatuur daalt met de kilometer.
In Rio Gallegos vinden we een geweldig camping, midden in een KMO – zone maar erg netjes met een vriendelijke eigenaar en een verwarmde keuken! Dat doet deugd na een dagje asfalt vreten J
zondag 12 februari 2012
On the Peninsula Valdes we go for our first off-road experience in SA.
The peninsula is a nature reserve. Then you think of "the Kalmthoutse Heide" or something? Not so, to get there you drive from the nearest town for over 100 km to the only village on the island.
We camp there the next day and so we can get our motors tested without luggage. The first kilometers off-road I leave Johan and the GS behind me, for them it is their first gravel experience. Soon, however, they have the technique (go with the "flow") and the rest of the day we go hand in hand. We do 230 km, of which about half wasboard-road! That means right on the footsteps and just let's go!
We take the occasional break to admire the sea lions. We await the Orcas, but today they are not of the party. Too bad! But then on to the penguins, llamas and armadillos.
On Saturday we drive to Gaiman, where we have a few real Welsh Tea housses find.
After an extensive afternoon tea we decide to drive to Comodore Rivadavia. About 400 km away.
Wah, we ride through the pampas to the sunset law. A color palette of red, purple, blue and white in the sky and the road as a billiard table directly at the sun! Just beautiful, unfortunately no pictures because stopping on this 2 way-road is to dangerous! You can go "110", but often the cars and trucks roar past us. We sometimes can not exceed 80 km without to be blown by the crosswinds! Eventually we drove quite a bit in the dark and end up at half past eleven on a somewhat obscure campsite. Tomorrow we visit friends in Comodore.
The peninsula is a nature reserve. Then you think of "the Kalmthoutse Heide" or something? Not so, to get there you drive from the nearest town for over 100 km to the only village on the island.
We camp there the next day and so we can get our motors tested without luggage. The first kilometers off-road I leave Johan and the GS behind me, for them it is their first gravel experience. Soon, however, they have the technique (go with the "flow") and the rest of the day we go hand in hand. We do 230 km, of which about half wasboard-road! That means right on the footsteps and just let's go!
We take the occasional break to admire the sea lions. We await the Orcas, but today they are not of the party. Too bad! But then on to the penguins, llamas and armadillos.
On Saturday we drive to Gaiman, where we have a few real Welsh Tea housses find.
After an extensive afternoon tea we decide to drive to Comodore Rivadavia. About 400 km away.
Wah, we ride through the pampas to the sunset law. A color palette of red, purple, blue and white in the sky and the road as a billiard table directly at the sun! Just beautiful, unfortunately no pictures because stopping on this 2 way-road is to dangerous! You can go "110", but often the cars and trucks roar past us. We sometimes can not exceed 80 km without to be blown by the crosswinds! Eventually we drove quite a bit in the dark and end up at half past eleven on a somewhat obscure campsite. Tomorrow we visit friends in Comodore.
Off- road roderen en beestjes kijken
Op de Peninsula Valdes gaan we voor onze eerste Off-road ervaring in SA .
Het schiereiland is een natuurreservaat. Dan denk je aan "de Kalmthoutse Heide" ofzo? Niet dus, om er te komen rij je van de dichtsbijzijnde stad al 100 km tot aan het enige dorpje op het eiland.
We kamperen er en kunnen zo de volgende dag onze motoren testen zonder bagage. De eerste kilometers offroad laat ik Johan en de GS achter me, voor hen is het tenslotte hun eerste gravel-ervaring. Als snel echter hebben ze de techniek beet (go with the "flow") en de rest van de dag gaan we gelijk op. We doen 230 km, waarvan ongeveer de helft wasboard-road! Dat betekent recht op de voetsteunen en gaan met die banaan!!!
We nemen af en toe pauze om de zeeleeuwen te bewonderen. We wachten op de Orka's, maar ze zijn vandaag niet van de partij. Jammer! Dan maar op naar de pinguins, de lama's en de gordeldieren.
.JPG)
.JPG)
Op zaterdag rijden we naar Gaiman, waar we een paar echte Welsh Tea-housses vinden.
Na een uitgebreide afternoon-tea besluiten we nog door te rijden naar Comodore Rivadavia. Zo'n 400 km verderop.
Wah, we rijden door de pampa's recht naar de zonsondergang toe. Een kleurenpalet van rood, paars, blauw en wit aan de hemel en de weg als een biljartlaken recht naar de zon!!! Prachtig gewoon, helaas geen foto's want stoppen op deze 2baansweg is levensgevaarlijk! Je mag er "110", maar vaak razen de auto's en trucks ons voorbij. Wij kunnen soms niet harder dan 80 km zonder van de weg geblazen te worden door de zijwind! Uiteindelijk rijden we nog een flink stuk in het donker en belanden om half elf op een ietswat obscure camping. Morgen bezoeken we vrienden in Comodore.
+(Small).JPG) |
| Kiss the Ride! |
Op de Peninsula Valdes gaan we voor onze eerste Off-road ervaring in SA .
Het schiereiland is een natuurreservaat. Dan denk je aan "de Kalmthoutse Heide" ofzo? Niet dus, om er te komen rij je van de dichtsbijzijnde stad al 100 km tot aan het enige dorpje op het eiland.
We kamperen er en kunnen zo de volgende dag onze motoren testen zonder bagage. De eerste kilometers offroad laat ik Johan en de GS achter me, voor hen is het tenslotte hun eerste gravel-ervaring. Als snel echter hebben ze de techniek beet (go with the "flow") en de rest van de dag gaan we gelijk op. We doen 230 km, waarvan ongeveer de helft wasboard-road! Dat betekent recht op de voetsteunen en gaan met die banaan!!!
We nemen af en toe pauze om de zeeleeuwen te bewonderen. We wachten op de Orka's, maar ze zijn vandaag niet van de partij. Jammer! Dan maar op naar de pinguins, de lama's en de gordeldieren.
.JPG)
.JPG)
Na een uitgebreide afternoon-tea besluiten we nog door te rijden naar Comodore Rivadavia. Zo'n 400 km verderop.
Wah, we rijden door de pampa's recht naar de zonsondergang toe. Een kleurenpalet van rood, paars, blauw en wit aan de hemel en de weg als een biljartlaken recht naar de zon!!! Prachtig gewoon, helaas geen foto's want stoppen op deze 2baansweg is levensgevaarlijk! Je mag er "110", maar vaak razen de auto's en trucks ons voorbij. Wij kunnen soms niet harder dan 80 km zonder van de weg geblazen te worden door de zijwind! Uiteindelijk rijden we nog een flink stuk in het donker en belanden om half elf op een ietswat obscure camping. Morgen bezoeken we vrienden in Comodore.
donderdag 9 februari 2012
beste volgers, dear followers
Bedankt voor alle fijne berichten! Charlotte, je nummer is genoteerd. Het zal nog wel een paar maanden duren voor we in bij jou in de buurt zijn, maar we laten iets weten.
Kevin, fijn dat jullie ook een blog hebben nu. Ik ga zeker een kijkje nemen.
Hou het warm ginder in Belgie :-)
We hebben ook een nieuwe pagina, highlights of the week. Ga zeker eens kijken!
Dear Friends,
thanks for your messages. Go check our new page: "Highlights of the week"
Kevin, fijn dat jullie ook een blog hebben nu. Ik ga zeker een kijkje nemen.
Hou het warm ginder in Belgie :-)
We hebben ook een nieuwe pagina, highlights of the week. Ga zeker eens kijken!
Dear Friends,
thanks for your messages. Go check our new page: "Highlights of the week"
What a fantastic crazy country is this anyway! From Azul by Carmen de Patogones to San AntonioOuest we drive straight, forward. About 1000 km with it at least 3 turns. We cruise through the province "Las Pampas" and Patagonia. In case you do not know why the "pampas" the "Pampas" called ... see photo.
The wind blows for 2 days as a hairdryer in our face and the temperature goes to 40 °.
A sandstorming evening cools the air and in the morning I need a thick sweater under my motorcycle jacket.
Argentina is a land of waiting, waiting on the bank, waiting at the gas station, but for us, no problem. We use this time to talk with the locals. With the motorbikes and the Belgian licenceplates we are an attraction in itself. All kids want a picture with us and the motorbikes.
The wind blows for 2 days as a hairdryer in our face and the temperature goes to 40 °.
A sandstorming evening cools the air and in the morning I need a thick sweater under my motorcycle jacket.
Argentina is a land of waiting, waiting on the bank, waiting at the gas station, but for us, no problem. We use this time to talk with the locals. With the motorbikes and the Belgian licenceplates we are an attraction in itself. All kids want a picture with us and the motorbikes.
Richting Zuiden, van Azul naar Puerto Madryn
Wat een zot land is dit toch! Van Azul via Carmen de Patogones naar San Antonio Oest rijden we rechttoe, rechtaan. Zo'n 1000 km met wel zeker 3 bochten. We cruisen door de provincie " La Pampas" en Patagonia. Voor het geval je niet weet waarom de "pampas" de "pampas" heten... zie foto.
De wind blaast 2 dagen lang als een haardroger in ons gezicht en de temperatuur gaat naar 40° .
Na een zandstorm 's avonds, koelt de lucht af en 's morgens heb ik een dikke trui onder mijn motorjas nodig.
Argentina is een land van wachten, wachten aan de bank, wachten aan het benzinestation, maar voor ons is dat geen probleem. We hebben uitgebreid de tijd om met de mensen van hier te praten. Met de motoren en de Belgische nummerplaat zijn we een attractie op zich. Alle kinderen willen op de foto met ons en de motoren.
Vandaag werken we wat aan de blog, op het strand met een taske koffie en bezoeken straks de beroemde Peninsula Valdes.
De wind blaast 2 dagen lang als een haardroger in ons gezicht en de temperatuur gaat naar 40° .
Na een zandstorm 's avonds, koelt de lucht af en 's morgens heb ik een dikke trui onder mijn motorjas nodig.
Argentina is een land van wachten, wachten aan de bank, wachten aan het benzinestation, maar voor ons is dat geen probleem. We hebben uitgebreid de tijd om met de mensen van hier te praten. Met de motoren en de Belgische nummerplaat zijn we een attractie op zich. Alle kinderen willen op de foto met ons en de motoren.
 |
| 120 km per uur door de Pampas. |
zaterdag 4 februari 2012
From BA to Azul
Friday 3 and Saturday, February 4, 2012
At 10.00 we leave the driveway driving at Dakar Motors, waved by Sandra, Julian and Javier Franco and Yoshi. We avoid the busy R3 and take the road south / west direction Pilar to leave the city.If you have the Antwerp ring as standard, the traffic in BA a Sunday outing. Even on a Friday morning. Where we longed for so long, becomes reality. We drive for hundreds of miles straight, with no lights, villages or whatever. The landscape is monotonous and not very pretty, but just ride, ride, ride makes us happy. Johan and I are not "counters" but it's nice to know that on this first real excursion of the travel I put 30,000 kilometers on the clock.All we get is a road stop sign at the side of the road "Paracadisimo the Lobos." The hangar is open 2 Cessna 205, and a few tandemrigs and studentrigs lie open and exposed, and there is no living soul in sight. Jumpprices are, 30 € and 20 € per jump equipment rental. We look around and then leave again.Around 6 hours we arrive in Azul, we've got an address "where it is good for motorcyclists." Johan plays perfect for GPS and without asking he brings me to the door of "La Posta del Viajero en moto." A beautiful place, a sort of clubhouse where Pollo runs a mechanical shop / camping / hostel for motorcyclists on the road to and from Ushaia. In the evening there is the BBQ with friends, giving us a crash course in Latin American Spanish.On Saturday we sleep late, Pollo arrange a visit to the local firestation. Johan feast his eyes and we become aware again of the high standard of living in Europe. The ladder is from 1963! A team consists of 7 people (for a population of 80,000 inhabitants) and for each call, there is only 1 car goiing (3 firefighters). A month ago, Sergeant Santiago had to leave the best car of the corps in a forest fire. They do not worry, however, the corps will repair the car himself until it's ready for use again. An extensive photo album appears on the page.It looks unlikely that we may continue to drive tomorrow. Pollo is stunned when he hears our intention. On Sunday in Argentina are the friends and families together, then you want to leave?Okay, finally we have more time than money . Maybe Johan can ask already an extension of his sabattical year ? (Ok colleagues ..?)
At 10.00 we leave the driveway driving at Dakar Motors, waved by Sandra, Julian and Javier Franco and Yoshi. We avoid the busy R3 and take the road south / west direction Pilar to leave the city.If you have the Antwerp ring as standard, the traffic in BA a Sunday outing. Even on a Friday morning. Where we longed for so long, becomes reality. We drive for hundreds of miles straight, with no lights, villages or whatever. The landscape is monotonous and not very pretty, but just ride, ride, ride makes us happy. Johan and I are not "counters" but it's nice to know that on this first real excursion of the travel I put 30,000 kilometers on the clock.All we get is a road stop sign at the side of the road "Paracadisimo the Lobos." The hangar is open 2 Cessna 205, and a few tandemrigs and studentrigs lie open and exposed, and there is no living soul in sight. Jumpprices are, 30 € and 20 € per jump equipment rental. We look around and then leave again.Around 6 hours we arrive in Azul, we've got an address "where it is good for motorcyclists." Johan plays perfect for GPS and without asking he brings me to the door of "La Posta del Viajero en moto." A beautiful place, a sort of clubhouse where Pollo runs a mechanical shop / camping / hostel for motorcyclists on the road to and from Ushaia. In the evening there is the BBQ with friends, giving us a crash course in Latin American Spanish.On Saturday we sleep late, Pollo arrange a visit to the local firestation. Johan feast his eyes and we become aware again of the high standard of living in Europe. The ladder is from 1963! A team consists of 7 people (for a population of 80,000 inhabitants) and for each call, there is only 1 car goiing (3 firefighters). A month ago, Sergeant Santiago had to leave the best car of the corps in a forest fire. They do not worry, however, the corps will repair the car himself until it's ready for use again. An extensive photo album appears on the page.It looks unlikely that we may continue to drive tomorrow. Pollo is stunned when he hears our intention. On Sunday in Argentina are the friends and families together, then you want to leave?Okay, finally we have more time than money . Maybe Johan can ask already an extension of his sabattical year ? (Ok colleagues ..?)
Van BA naar Azul
Vrijdag 3 en zaterdag 4 februari 2012
Om 10.00 rijden vertrekken we van de oprit bij DakarMotors, uitgewuifd door Sandra, Javier en Julian en Franco en Yoshi. We vermijden de drukke R3 en nemen de weg zuid/west richting Pilar om de stad te verlaten.
Als je de Antwerpse ring als norm hebt, is het verkeer in BA een zondags uitstapje. Zelfs op een vrijdagochtend. Waar we zo lang naar verlangd hebben, wordt werkelijkheid. We rijden voor honderden kilometers rechtdoor, zonder lichten, dorpjes of wat dan ook. Het landschap is eentonig en niet echt mooi, maar gewoon rijden, rijden, rijden maakt ons gelukkig. Diegenen die hier exacte afstanden en tijden verwachten zijn er aan voor de moeite. Johan en ik zijn geen “tellers”. Het is wel handig te weten dat ik op deze eerste echte dagtrip van de reis 30.000 km op de teller heb gezet.
Het enige wat ons onderweg gestopt krijgt is een bordje langs de kant van de weg “Paracadisimo de Lobos”. De hangaar staat open 2 Cessna’s 205, een paar tandemrigs en automatieken liggen open en bloot, en er is geen levende ziel te bekennen. Sprongprijzen zijn niet van de poes, 30€ per sprong en 20€ materiaalhuur. We kijken wat rond en vertrekken dan maar weer.
+(Small).JPG) |
| Paraclub Lobos |
Rond 6 uur arriveren we in Azul, we hebben een adresje gekregen “ waar het goed is voor motorrijders”. Johan speelt perfect voor GPS en zonder de weg te vragen staan we voor de deur van “La posta del viajero en moto”. Een prachtige plek, waar Pollo een soort clubhuis/mechaniekshop/camping/hostel runt voor motorrijders onderweg van en naar Ushaia. ’s Avonds is er BBQ met de vrienden, wat ons een spoedcursus latijns-amerikaans spaans bezorgt.
+(Small).JPG) |
| Motorrijders onder elkaar |
Op zaterdag slapen we lang uit, Pollo regelt een bezoek aan de plaatselijke brandweerkazerne. Johan kijkt zijn ogen uit en we worden ons alweer bewust van de hoge levensstandaard in Europa. De ladderwagen is van 1963! Een ploeg bestaat uit 7 mensen ( voor een bevolking van 80.000 inwoners) en voor elke oproep gaat er slechts 1 wagen buiten (3 brandweerlui). Een maand geleden nog heeft Sergant Santiago de beste wagen van het corps moeten achterlaten in een bosbrand. Niet getreurd echter, het corps repareert de wagen zelf tot hij weer gebruiksklaar is. Een uitgebreid fotoalbum verschijnt op de fotopagina.
+(Small).JPG)
+(Small).JPG)
Het ziet er niet naar uit dat we morgen mogen verder rijden. Pollo is stomverbaasd als hij ons voornemen hoort. Op zondag komen in Argentinië de vrienden en familie samen, dan ga je toch niet vertrekken?
Oké, uiteindelijk hebben we meer tijd dan geld J . Misschien kan Johan nu al een verlenging van zijn jaar loopbaanonderbreking vragen? (Ok collega’s ..?)
donderdag 2 februari 2012
To our not-dutch friends....
from now on we will make a google translation from our messages. It will not always be in correct Englisch, but at least you can follow the spirit of our jourey!
In english: Dakar Motors in Buenos Aires
After two days wandering around in the big city, we are now enjoying the tranquility of the garden of Dakar Motors.
The insurance is OK, we've seen most of the city and are therefore ready to go. Eva Peron, still adored!
BA is a pretty diverse city with lots of luxury and ambiance, each district is different and all equally interesting. The highlight is a visit to the museum of Eva Perron
At the end of the city tour we were taken hostage by a huge storm. The whole city was blocked and finally we took the last train to Dakar motorcycles. You see the storm coming in this photo of Puerto Marinero
For the pictures: see NL messager
The insurance is OK, we've seen most of the city and are therefore ready to go. Eva Peron, still adored!
BA is a pretty diverse city with lots of luxury and ambiance, each district is different and all equally interesting. The highlight is a visit to the museum of Eva Perron
At the end of the city tour we were taken hostage by a huge storm. The whole city was blocked and finally we took the last train to Dakar motorcycles. You see the storm coming in this photo of Puerto Marinero
For the pictures: see NL messager
Dakar Motors in Buenos Aires
Na 2 dagen ronddwalen in de grootstad, genieten we nu van de rust in de tuin van Dakar Motors.
De verzekering is in orde, we hebben het meeste van de stad gezien en zijn dus klaar om te vertrekken .
BA is een mooie gevarieerde stad, met veel luxe en ambiance; Elke wijk is anders en allemaal even interessant. Hoogtepunt is het bezoek aan het museum van Eva Perron
Op het einde van het stadsbezoek werden we gegijzeld door een gigantische onweer. De hele stad was geblokeerd en uiteindelijk haalden we nog de laatste trein naar DakarMotors. Je ziet het onweer op deze foto binnenkomen over de Puerto Marinero
De verzekering is in orde, we hebben het meeste van de stad gezien en zijn dus klaar om te vertrekken .
 |
| Eva Peron, nog steeds geadoreerd! |
Op het einde van het stadsbezoek werden we gegijzeld door een gigantische onweer. De hele stad was geblokeerd en uiteindelijk haalden we nog de laatste trein naar DakarMotors. Je ziet het onweer op deze foto binnenkomen over de Puerto Marinero
 |
| Wat komt daar af? Nu genieten we van reisverhalen van Joshi (Jappaner) onderweg naar Bolivië & Franco (Zwitsers) die net zijn wereldreis afrond na 18 maanden rond de wereld. |
 |
| Mail checken in de tuin van Dakar Motors |
Op de camping in Tigré
 |
| cadeautje, versgevangen vis |
 |
| Beatrice wil graag haar camping ruilen voor de moto |
Abonneren op:
Posts (Atom)