Rijden rond het vriespunt

We verlaten Ushuaia op een koude maar heldere ochtend. De bergtoppen rondom zijn bedekt met sneeuw en de wind is weer van de partij.
Om hier weg te komen zijn er drie opties, per boot, vliegtuig of via dezelfde weg terug. Voor ons dus het laatste. Op de fotos (fotopagina) zie je  hoe dat verloopt.
We snorren naar Rio Grande (200km) om daar alles nog eens vol benzine te gooien en kiezen dan voor de alternatieve rout naar Chili. Naar mijn gevoel begint het avontuur nu pas echt. 350 km, rippio (gravel) zonder bezinestation, of dorpje. Enkel een grensovergang op 50km.
We delen de rit op in 2, in de avonduren haspelen we nog 100 km af tot over de Chileense grens en kamperen daarna in het wild.
's' Morgens worden we gewekt door bijzondere buren... (zie fotopagina)
Tussen de 2 grensposten door is onze eerste rivercrossing een feit

De nacht is ijskoud en de volgende dag zo mogelijk nog kouder. De gevoelstemperatuur gaat naar het vriespunt. Na nog eens 250 km verkleumt optornen tegen de wind gaan we voor onze eerste luxenacht in een warm hotel! Onderweg op de rippio (!) worden we vergezelt door 3 Braziliaanse Harley-Davidson rijders en zij bedingen s'avonds voor ons een ferme korting op de hotelprijs, omdat ze onze reis zo ongeloofelijk vinden en het maar niet kunnen geloven dat we al een hele maand in een tentje slapen!
We moeten onze mening over HDO's herzien, want ook zij zijn een flink stuk mee over de gravel gekomen.
Voor lang is de hotel-luxe niet want we moeten om 6.00 uur alweer opstaan om de ferry  te halen .
Bij een opkomende zon vertrekken we over de omstuimige zee-straat Maggalan richting Puento-Arenas!
Hier kopen we nieuwe bouten (en een moer) en vinden in hospedaja Independencia een fijne plek voor wat kleine herstellingen en een hopelijk rustige kampeernacht ('t begint hier vol te lopen..).
Het hostel is belegerd door belgen, Marcel en Evelien die rondtrekken door ZA per openbaar vervoer en Siska die op haar eentje het continent doorfietst! RESPECT!