Van BA naar Azul

Vrijdag 3 en zaterdag 4 februari 2012

Om 10.00 rijden vertrekken we van de oprit bij DakarMotors, uitgewuifd door Sandra, Javier en Julian en Franco en Yoshi. We vermijden de drukke R3 en nemen de weg zuid/west richting Pilar om de stad te verlaten.

Als je de Antwerpse ring als norm hebt, is het verkeer in BA een zondags uitstapje. Zelfs op een vrijdagochtend. Waar we zo lang naar verlangd hebben, wordt werkelijkheid. We rijden voor honderden kilometers rechtdoor, zonder lichten, dorpjes of wat dan ook. Het landschap is eentonig en niet echt mooi, maar gewoon rijden, rijden, rijden maakt ons gelukkig. Diegenen die hier exacte afstanden en tijden verwachten zijn er aan voor de moeite. Johan en ik zijn geen “tellers”. Het is wel handig te weten dat ik op deze eerste echte dagtrip van de reis 30.000 km op de teller heb gezet.

Het enige wat ons onderweg gestopt krijgt is een bordje langs de kant van de weg “Paracadisimo de Lobos”. De hangaar staat open 2 Cessna’s 205, een paar tandemrigs en automatieken liggen open en bloot, en er is geen levende ziel te bekennen. Sprongprijzen zijn niet van de poes, 30€ per sprong en 20€ materiaalhuur. We kijken wat rond en vertrekken dan maar weer.

Paraclub Lobos

Rond 6 uur arriveren we in Azul, we hebben een adresje gekregen “ waar het goed is voor motorrijders”. Johan speelt perfect voor GPS en zonder de weg te vragen staan we voor de deur van “La posta del viajero en moto”. Een prachtige plek, waar Pollo een soort clubhuis/mechaniekshop/camping/hostel runt voor motorrijders onderweg van en naar Ushaia. ’s Avonds is er BBQ met de vrienden, wat ons een spoedcursus latijns-amerikaans spaans bezorgt.

Motorrijders onder elkaar

Op zaterdag slapen we lang uit, Pollo regelt  een bezoek aan de plaatselijke brandweerkazerne. Johan kijkt zijn ogen uit en we worden ons alweer bewust van de hoge levensstandaard in Europa. De ladderwagen is van 1963! Een ploeg bestaat uit 7 mensen ( voor een bevolking van 80.000 inwoners) en voor elke oproep gaat er slechts 1 wagen buiten (3 brandweerlui). Een maand geleden nog heeft Sergant Santiago de beste wagen van het corps moeten achterlaten in een bosbrand. Niet getreurd echter, het corps repareert de wagen zelf tot hij weer gebruiksklaar is.  Een uitgebreid fotoalbum verschijnt op de fotopagina.

Het ziet er niet naar uit dat we morgen mogen verder rijden. Pollo is stomverbaasd als hij ons voornemen hoort. Op zondag komen in Argentinië de vrienden en familie samen, dan ga je toch niet vertrekken?

Oké, uiteindelijk hebben we meer tijd dan geld J . Misschien kan Johan nu al een verlenging van zijn jaar loopbaanonderbreking vragen?  (Ok collega’s ..?)