6 maanden onderweg

Vandaag gaan we een feestje bouwen :-)
We zijn 6 maanden onderweg. Halfweg zullen sommige zeggen, maar voor ons is dat nog niet zo zeker, wie weet wat de toekomst brengt?

Wat heeft de afgelopen 6 maanden voor ons betekent?
Vast en zeker grote vrijheid, avontuur, soms een beetje "erover", maar altijd nieuw en vaak spannend.

Waar hebben we jullie nog niet zo veel over verteld?
Het eten? In Argentina & Chili is de kwaliteit van de groenten beneden peil en het eten duur. We kookten daar vaak zelf.
In Boliva en Peru is het veel beter en kost uit eten gaan zo goed als niets (1 à 3 euro per persoon). Je krijgt er rijst en bonen en kip of ander vlees voor. In Peru maken ze heerlijke Céviche, pikante rauwe vis. In Ecuador is er overvloed aan groeten en fruit en kan je voor zo'n 3 à 5 euro eten.
Overal is het moeilijk om goede koffie te vinden. Ofwel is het nescafé ofwel krijg je een extract dat je aanlengt met water. Koffie met melk is moeilijk, ofwel hebben ze geen melk ofwel krijg je een kop warme melk waar je nescafé moet bijdoen. Soms gaan we zelf de melk kopen in de winkel naast het restaurant.

Stevig ontbijt, eieren, gebakken banaan, kaas, koffie (zelf melk gekocht) en fruitsapje 3 dollar pp

Tip: als je naar Zuid Amerika komt, leer zwarte koffie drinken, het maakt je leven hier veel gemakkelijker.

We gaan hier echter voorbij aan dé specialiteit van het land (peru & Ecuador) "Cuy"

Schattige beestjes, hé! Welk wil je kiezen?

Effekes wachten en aub je middagmaal

Wat nog meer? Het materiaal?
De moto's doen het prima, maar dat wisten jullie al.
Onze motorkleding, mijn BMW-pak is tot hiertoe er goed geweest. De jas is warm als het nodig is en voldoende geventileerd wanneer het warm wordt. De broek ontbreekt ventialtie en dat is jammer want bij warm weer is het een plakkerig gevoel.
Johan's Bering broek is heel aangenaam om te dragen, maar niet slijtvast genoeg. Ze is al ettelijke keren gerepareerd en we vragen ons af hoe lang ze nog zal meegaan. De jas van Richa is prima.
De Schubert 2 helmen zijn een goede keuze geweest, helaas staat mijn scherm zo vol krassen dat het onbruikbaar is geworden. Ik rij nu met een stofbril van 5 euro en dat gaat prima, bij regen gebruik ik een neropreen gezichtmasker erbij.

De Aro-koffers zijn een goede prijs-kwaliteit keuze. Ondertussen hebben we aan de fabrikant wel een aantal produktverbeteringen voorgesteld, die ze waarschijnlijk wel zullen toepassen.


Verder hebben we een paar dingen achtergelaten en teruggestuurd. Onze waterfilter hebben we nog nooit gebruikt. We zien dat als een miskoop. Beter had geweest om een lichtpen te kopen om het water te zuiveren. Dat is zo ongeveer de enige foute beslissing geweest ivm ons materiaal samen met het zware slot voor de motor dat we meebrachten en nog nooit gebruikten. De 2 schuifremsloten zijn wél handig.

Onze top 5 van  handige dingen:
- electrische meter voor de bandenspanning (dank u Tony voor de tip)+12 volt pompje
- extra jerrycan 5 liter benzine
- petzl hoofdlamp
- camelbags voor drinkwater
- klein zwitsers mesje

en nr. 6: 2 koude pintjes

De Quencha-tent hebben we intensief gebruikt in de voorbije maanden en ze was al meer dan 5 jaar oud. nu begint ze sporen van slijtage te vertonen. Afwachten hoe lang we het ermee kunnen doen. Bij aankoop van een nieuwe gaan we deze keer wel voor een lichtgewicht.

Het thermarestmatje van Johan heeft de geest gegeven in Rodeo, maar superservice van Thermarest zij stuurden een nieuw op!

Wat is het beste advies dat we motorrijders kunnen geven voor een packlist?
"You never wich that your bike was heavier loaded!"

Welkom in het Noordelijk halfrond

We verlaten Quito en Fernando onze fantastische gastheer voor deze week, richting Noordelijk halfrond. Precies op de middag arriveren we via een andere weg opnieuw op de evenaar. De lucht kleurt donker en we besluiten te stoppen voor de lunch. Na een uurtje plensregen lijkt het op te drogen. Vergeet het maar, ons "eigen" halfrond van de aarde verwelkomt ons met een plensende bui. Dat zijn we al maanden niet meer gewoon en we besluiten in Otavalle te stoppen voor de nacht. Zou ons potje "droog rijden" uitgeput zijn? Laten we hopen van niet!
Eigenlijk willen we gaan parapenten hier in de buurt, maar de weersvoorspellingen zijn zo slecht dat we besluiten om terug te rijden naar het zuiden.
We hebben onze resevatie voor de overzet naar Panama op 23 augustus. Dat betekent dat we zo'n 2 maanden de tijd hebben om Ecuador en Colombia te verkennen. Dus keren we voor een paar dagen naar de kust terug, misschien walvissen kijken, surfen, parapenten en motorrijden.

banden wisselen in Zuid Amerika

Hoe gaat dat hier? Wel het neemt wat meer tijd dan in Belgie. Ten eerste moet je al naar een grote stad rijden om er te vinden. Dan vraagt het wat zoekwerk om de juiste maat en type te vinden. Verder moet je ook de prijs bekijken. Wij reden 2 maanden rond met onze voorbanden achteropgebonden, een vergissingke, we dachten dat ze veel sneller zouden verslijten en we wilden klaar zijn voor eventuele modder in Bolivia. Verkeerd gegokt.
Nu in Ecuador moet de achterband van de GS vervangen worden en tegelijkertijd de 2 voorbanden.
In Quito, gelukkig geholpen door Fernando, starten we de zoektocht naar een achterband.
Vijf telefoontjes leveren uiteindelijk 2 opties op, die gaan we bekijken. Eentje heeft toch niet de juiste maat, de andere is dan weer minder goed voor offroad. Dan is er nog eentje waar we toevallig langslopen, maar die is veel te duur. Na een uur telefoneren en 3 uur rondzoeken blijft er uiteindelijk 1 redelijk alternatief over, hoewel nog duur 194 dollar. Oké, nu hebben we een band gekocht, maar in de winkel kunnen ze die niet monteren. Dus op zoek naar iemand die een bandenmachine heeft. Diegene waar ze ons naar toe sturen heeft het veel te druk, die kan ons niet helpen. Dan maar naar een andere op zoek. uiteindelijk belanden we bij een mechaniekershop van een reiziger die ons  graag uit de nood wil helpen. Daar worden onze banden uit de moto gehaald, dan naar iemand met een machine, dan terug naar de motoshop om uiteindelijk onze banden terug te plaatsen.
Al bij al kost het ons bijna 2 dagen om dit alles geregeld te krijgen en dan nog met de hulp van een local.
Wees maar blij dat je in België woont als je een band moet vervangen, 1 telefoontje naar je favoriete werkplaats, 's morgens bestellen, 's middags langkomen en de zaak is geregeld, maat, merk en type naar jou voorkeur! In sommige delen van de wereld gaan de dingen iets moeilijker!

Carlos van Technimotors weet wat reizen is, hij reed zelf van Quito naar Ushaia en dan naar Alaska

GPS 0"0"0"

We hadden niet gedacht dat het ons ging lukken, maar ziehier op 21 juni 2012, de dag dat de zomer begint staan we op de evenaar. Van "el Fin del Mundo" naar "el Mitad del Mundo" , van 17 februari tot 21 juli 2012.
Wisten jullie dat er 2 "evenaarslijnen" zijn? De ene is berekend door een Franse expeditie, de andere door de Quito's zo'n 500 voor Christus. Zij wisten toen al dat de aarde rond was én dat zij op het midden van de bol woonden. Arme blanken, hoeveel meer jaar hebben wij daar moeten over doen? De Quito's konden de berekening maken omdat ze sedentair leefden, de bergen als referentie gebruikten en zich bewust waren  van de veranderende schaduwen. De enige correcte lijn is diegene die zij berekend hebben (controle met GPS), de Franse lijn ligt 200 meter te ver op het zuidelijk halfrond.

Om hier te komen hebben we genoten  van de goede, maar toch drukkere wegen in Ecuador. Een laatste rustdag in Banos, een toeristisch stadje bekend om z'n warme baden en vele kuuroorden. We genieten er van een de Thermas, een zalige massage en een goei pintje in een gezellige bar voor we de laatste trek naar de evenaar starten.

een dagje rust

nog eens op de lappen, lang geleden

En dan op naar Quito, hoofdstad van Ecuador en op een boogscheut van de evenaar. Daar zijn we welkom bij Fernando, "mi casa es tu casa" beloofde hij ons op de grens tussen Argentina & Chilé en ziehier, voor onbepaalde tijd kunnen we van zijn gastvrijheid genieten!

13 maart 2012, mi casa es tu casa

Het is werkelijk een zaligheid om nog eens gewoon in een huis te kunnen leven, een paar dagen op dezelfde plek, niet altijd opnieuw moeten zoeken. We maken dankbaar gebruik van zijn aanbod.

mooie timing, 50 000 km op de evenaar!

't gaat voorruit

Sinds we Huanchaco verlaten hebben. We rijden langs immense suikerrietvelden richting Equador en houden nog even halt in Lobitos. Het "surfcamp" ziet er iddylisch uit, maar zonder water (noch voor wc, noch voor douche, noch voor koken) is het toch maar poverkes. Een oude legerbasis is ingenomen door het surfend volk, het is niet duidelijk of de hostels, winkeltjes en restaurants daar een officieel bestaan hebben, of het gewoon een "kraakdorp" is. De militairen houden er nog wel wachtrondes en hebben ook nog een actieve site daar. Beetje vreemd allemaal.

Bovendien lopen in het hele dorp van die gekke, haarloze honden rond "Perro de Peru, sin Pello" genaamd. Ze werden in het verleden gebruikt als therapie voor reumatische pijnen. De honden hebben een veel hogere lichaamstemperatuur dan andere rassen.

Dan maar verder naar Equador. Het is onvoorstelbaar hoe verschillend dit land is! Veel meer ontwikkeld en met fantastische wegen. De kilometers vliegen er dan ook door.
Betalen doe je hier met Amerikaanse Dollars. De lokale munt is zodanig gedevalueerd dat niemand ze nog gebruikt, lonen worden in dollars uitbetaald. Niet voor niks natuurlijk.... Amerika gaat hier ondertussen vrolijk met de olievoorraad lopen. Kamperen is hier bijna niet mogelijk, zodat we iets meer uitgeven om te slapen maar dat wordt vrolijk gecompenseerd door de benzineprijs: 2,2 dollars per gallon. Inderdaad, dat komt neer op 0,5 euro per liter! Hoera, hoera.

Nieuwe hobby

Na onze aankomst maken we nog een wandeling langs de zee. Al zo vaak hebben we surfstadjes bezocht, maar tot hiertoe was het water ons veel te koud. Nu echter gaan we ervoor. We stappen de plaatselijke surfschool binnen en schrijven in voor de volgende ochtend.

hmmm, waren die golven gisterenavond ook zo hoog?

even opwarmen

en dan spelen tot zonsondergang!

We hebben het sporten erg gemist tot hiertoe, maar dit biedt mogelijkheden! Je zal ons nog vaak aan het strand vinden in de toekomst!

jo-jo gevoel

De laatste keer dat we jullie berichten was in Lima. Ondertussen zijn we weeral tot over de 4000 meter geweest en terug op 0 mbsl. We beginnen ons een beetje als een jo-jo te voelen van al dat op en neer rijden. Peru is werkelijk een heel bijzonder land. Ze hebben prachtig asfalt, héél slecht asfalt, prachtige gravelwegen en héél slechte dirtroad. Bovendien kan je nooit weten welke verrassing er achter welke bocht schuilt.
Laat ik jullie iets vertellen over de Pan-American highway. Vergis je niet, dit is slechts een weg met één vak in elke richting die dwars door klein dorpjes en grote steden gaat. Wat kom je hier zoal tegen? Trucks in alle maten en modellen, bussen, buskes, taxi's, 3 wieltaxi's, 4X4 wagens, personenwagens, moto's (wij 2 dus), brommerkes, fietsen, voetgangers, koeien, geiten, varkens, kippen,.... en iedereen rijdt en loopt maar een beetje waar hij of zij het zelf wil. De regel is dat de grootste voorrang heeft, je kan zien dat wij niet erg hoog op de ladder staan!

Toch klagen we niet, want van Lima naar Huaraz glijden we over  140 km mooi asfalt naar een pas van 4000 meter en krijgen daar opnieuw 3 prachtig besneeuwde toppen te zien, waaronder de beroemde berg van de "Paramouth Pictures". Helaas weinig tijd voor foto's

Huaraz is de uitvalsbasis voor trektochten in de hoge Andes, toeristisch en gezellig. We eten er zalige vlaamse appeltaart met vanilleijs bij Christof, eigenaar en Chef van "Mi chef Christof", voor wie interesse heeft, zijn zaak staat over te nemen.

Na Huaraz gaan we opnieuw voor het zwaardere werk, terug naar de kust via de Canyon Del Pato, een afstand van meer dan 100 km door een ruwe machtig hoge canyon, de weg loopt door meer dan 30 tunneltjes.

meer dan 30 grote en klein tunneltjes

Het is niet te beschrijven hoe de mensen in deze ruwe streek leven, het kost om 5 uur om er door te rijden. Heel mooi en opnieuw een uitdaging voor (de europeese) mens en machine.


uren van andere mensen vandaan, leven deze 2 meisjes.

's avonds komen we moe maar voldaan in Huanchaco aan, hostal Naylamp biedt ons een gezellige camping. Ons voornemen om morgenvroeg te vertrekken smelt als sneeuw voor de zon!
We zitten hier op de kreefskeerkring met eindelijk temperaturen om 's avonds gezellig lang buiten te zitten, warm water en heerlijke golven.
We zien wel wat de dag van morgen brengt.



Lima

We dalen de pass af richting Lima, ´s ochtends is het een pak rustiger en de eerste uren is het een aangename ochtendrit. Hoe dichter we Lima naderen, hoe drukker het wordt. 80 km voor de stad verschijnt de smog tussen de berghellingen.
Johan toont zich alweer van zijn sterkste kant, met groot vertrouwen duiken we Lima binnen en brengt hij ons zonder omweg naar het ´Cirque hostel´´, de enige plek in Lima waar we onze tent kunnen neerzetten.

We gebruiken de dagen hier om jullie te updaten, misschien te kunnen parapenten ( tot hiertoe geen goede meteo, te weinig wind) en de voorvorkring van de GS te laten vervangen. Ook voor dit sterk beest zijn er al een paar putten te diep geweest. Het mag gezegd, de nieuwe BMW dealer (1,5 jaar) doet zijn uiterste best om goede service te leveren. Op dit ogenblik wordt er aan de moto gewerkt, nog even het resultaat afwachten en dan morgen verder naar het noorden.

het "binnenteam" van BWM Lima

Werkplaats

Johan en de mechanieker bekijken de schade

Deel 2: Na de reparaties aan de GS doen we wat sightseeing met de motor door Lima, avontuur verzekerd, zeker als je achterop moet zitten! Niets zo erg voor een motorrijden dan bij iemand anders achterop te zitten.
Alles lijkt oké met de GS totdat Johan midden in de nacht wakker schiet, hij stormt de tent uit om in z'n onderbroek en met de Petzl op zijn kop de reparatie te controleren. En inderdaad, bij de montage blijkt de mechanieker 1 extra ring vergeten te moteren. 's Ochtends,  eerste werk terug naar de BMW-dealer. Gelukkig hebben ze alle vervangen stukken bijgehouden en in dat zakje zit ook de bewuste ring. Het moet gezegd, opnieuw zetten ze alles in het werk om ons  van dienst te zijn. Binnen de 5 minuten is het euvel opgelost.

Moraal van het verhaal: In Zuid America: BLIJF ALTIJD BIJ JE MOTOR ALS ER IEMAND ANDERS AAN WERKT!
Wij bezochten 3 keer een mechanieker en hoewel we er het grootste deel van de tijd met onze neus opstonden; 3 keer was het niet oké met de laatste "details",
Tonimotors La Serena: Remblok verkeerd gemonteerd (zelf gerepareerd )
SAM-Iquique: gaskabel verkeerd om de voorvork geleid (zelf gerepareerd)
BWM Lima: onderdeel vergeten (zelf opgemerkt, teruggereden en laten plaatsen)

Enfin, om 11.00 uur verlaten we Lima voor een 400 km lange rit naar Huaraz.

updates!!!

nieuw foto-album
nieuwe berichten
nieuwe higlights of the week

veel lees en kijkplezier!!

even update met de plaatselijke jeugd

reageren op een bericht

Beste lezers, o.a Chris  & Guy en nog vele anderen

voor nogal wat mensen is het onduidelijk hoe je kan reageren op onze berichten. Dat is jammer want voor ons is het héél fijn om jullie berichten te lezen. Daarom hier nog eens de werkwijze:

je wil reageren op een bericht:
- druk op "reacties"
- er verschijnt een wit venster, daar kan je je bericht in schrijven
- kies een profiel (gemakkelijkste is Anoniem)
- druk op publiceren
- vul nu de veiligheidscode in


je bericht wordt nu éérst naar mijn mailbox verstuurd
pas als ik toestemming geef, verschijnt het op de blog. bij het bericht waar jij gereageerd hebt.

Voila, hopelijk lukt het zo voor iedereen, ga nu maar massaal testen!!!!!!

Voor

Van Cusco naar Lima, een samenvatting

Dag 1:Abancay

Asfalt
Camperen op 4000 meter
Geen douche
Geen bier

Dag 2:Chinceros

Half asfalt, half pista

Hostal

Douche, geen water
Lauw bier

Dag 3:Ayachucho

Beetje asfalt, veel pista

Hostal
Douche, koud water
Koud bier

Dag 4:Lircay

100% off – road

Hostal
Douche, beetje minder koud water
Koud bier

Dag 5: Huancavelica

100% off-road

Hostal
Douche, beetje warm water
Koud bier

Dag 6: Huancayo

100 % asfalt

Hostal
Douche, Lekker warm water
Koud bier

Dag 7 Chilca

100% asfalt, honderdend trucs, bussen en minibusjes

Hotel
Douche, héét water
Binnen te koud om koud bier te drinken. Warme thee

Dag 8 Lima

5 maanden onderweg....

en we belonen onszelf met een week vol passioneel motorrijden!
De weg die wij nemen van Cuzco naar Lima is een meer dan 1000 km lange tocht door de Andes. De hele week rijden we tussen 3500 en meer dan 5000 meter hoogte, via ontelbare bergpassen, afdalingen, valleien en onoogelijke bergdorpjes. De wegcondities variëren van prachtig asfalt, over onverwachte pothols, gravelstroken en landstrikes naar kleine bergweggetjes waar amper een auto op past.

Juan-Carlos & Yavier, 2 motortaxivrienden wijzen ons de weg.

Zes dagen lang zitten we in het zadel van 9 uur 's morgens tot het bijna donker is. Bij de oversteek van de Huayraccasa eindigen we zelfs met een paar uur in het donker afdalen. Het is 's ochtends een hele klus om de juiste weg te vinden. Bereidwillige Peruvianen sturen ons eerst langs de gemakkelijkste weg naar Huancavellica, maar dat is niet ons plan. Wij willen over die hoge hoge pass! Na veel vragen en omkeren en zoeken zijn we na 4 uur en 80 km nog maar amper 7 km van onze vertrekplaats gekomen. Maar dan, na een flinke rivercrossing, zitten we toch op de goede weg. We vinden onszelf flinke avonturiers, tot we een plaatselijke bewoner tegenkomen; Hij rijdt met zijn 125 cc vlotjes de berg op, beladen met een nieuwe 2 persoonsmatras en nog wat huishoudspullen. "Si, si, zegt hij "ik doe dit deze weg een paar keer per week." Het leven in Peru is duidelijk niet voor doetjes en als verwende europeaan gaan we een flink stuk buiten onze comfortzone.  De temperaturen in de deze streek variëren tussen de 0(winter) en 18 graden (zomer) maar in geen enkel huis, hotel, winkel of restaurant, treffen we een verwarmingstoestel aan. (Hierover lees je meer in het korte bericht dat hierop volgt.) Of wat dacht je van Tony, die onderweg is voor een rondje "joggen rond de wereld". Zonder support of volgwagen, met een rugzakje van 3 kilo, loopt hij elke dag ongeveer 50 km!

www.thewordjog.com

Op zo'n 20 km voor de top, staat opeens een waarschuwingsbord "controle". In hemelsnaam, wat voor zin heeft hier een controle, vraag ik mezelf af. Wanneer we de volgende haarspeldbocht nemen wordt het duidelijk, de weg loopt dwars door één van de grootste mijnen van Peru. Bij alle mogelijk wegcondities die ons al voor de wielen geworpen zijn, komt nu ook nog de modder. Tussen de bussen vol met mijnwerkers en de trucs vol met metalen en ertsen zoeken we onze weg omhoog. De verbaasde bewakers openen met open mond de slagbomen voor ons.

Uiteindelijk om 16.30 staan we boven op de beroemde en onuitspreekbare "Abra Huayraccasa"

BMW ....onstopbaar! ?

Maar net zoals bij het bergbeklimmen is ook voor ons de afdaling vaak het moeilijkste en gevaarlijkste deel. In een onverwachte grindophoping maakt Johan een flinke schuiver met de GS. Gelukkig blijft hij ongedeerd, De moto heeft flink wat blikschade en het bagagerek is afgebroken. Het avond valt snel en we dalen af in het donker, met 1 bagagebox bovenop gebonden. Uiteindelijk arriveren we rond 20.30 in Huacavellica, waar een bereidwillige agente ons een goed hotel bezorgt mét (altijd zeer handig) een goede parking.
De nacht brengt, zoals zo vaak, raad en de volgende ochtend krijgen we de meeste zaken behoorlijk gerepareerd. Met wat creativiteit en overleg fixen we zelfs het afgebroken bagagerek.
Onvermoeibaar trekken we verder, gelukkig is het vanaf nu terug asfalt.

Overal feest onderweg

 In Huancayo nemen we 1 dag de tijd om de moto's te poetsen en ze een flinke onderhoudbeurt te geven, ze verdienen het!

Harry laat ons met plezier het onderhoud doen in zijn werkplaats

 En dan verder naar Lima. De routa 20 is de enige verbindingsweg tussen de hoofdstad en het binnenland. Bovendien ligt ook hier een mijn bovenop de berg. Je kan je indenken wat een drukte op deze 2baansweg er heerst, voortdurend laveren we tussen vrachtwagens die zich moeizaam naar boven slepen of met volle snelheid naar beneden donderen. Om halfzes, net over de pass (4843 mbsl) vinden we een goed hotel, gebouwd voor de ingenieurs van de mijnen. Ook hier géén verwarming, geen internet, geen Wifi, maar het is een ideale uitvalsbasis om morgen Lima binnen te rijden.