Laat ik jullie iets vertellen over de Pan-American highway. Vergis je niet, dit is slechts een weg met één vak in elke richting die dwars door klein dorpjes en grote steden gaat. Wat kom je hier zoal tegen? Trucks in alle maten en modellen, bussen, buskes, taxi's, 3 wieltaxi's, 4X4 wagens, personenwagens, moto's (wij 2 dus), brommerkes, fietsen, voetgangers, koeien, geiten, varkens, kippen,.... en iedereen rijdt en loopt maar een beetje waar hij of zij het zelf wil. De regel is dat de grootste voorrang heeft, je kan zien dat wij niet erg hoog op de ladder staan!
Toch klagen we niet, want van Lima naar Huaraz glijden we over 140 km mooi asfalt naar een pas van 4000 meter en krijgen daar opnieuw 3 prachtig besneeuwde toppen te zien, waaronder de beroemde berg van de "Paramouth Pictures". Helaas weinig tijd voor foto's
Huaraz is de uitvalsbasis voor trektochten in de hoge Andes, toeristisch en gezellig. We eten er zalige vlaamse appeltaart met vanilleijs bij Christof, eigenaar en Chef van "Mi chef Christof", voor wie interesse heeft, zijn zaak staat over te nemen.
Na Huaraz gaan we opnieuw voor het zwaardere werk, terug naar de kust via de Canyon Del Pato, een afstand van meer dan 100 km door een ruwe machtig hoge canyon, de weg loopt door meer dan 30 tunneltjes.
meer dan 30 grote en klein tunneltjes |
Het is niet te beschrijven hoe de mensen in deze ruwe streek leven, het kost om 5 uur om er door te rijden. Heel mooi en opnieuw een uitdaging voor (de europeese) mens en machine.
uren van andere mensen vandaan, leven deze 2 meisjes. |
's avonds komen we moe maar voldaan in Huanchaco aan, hostal Naylamp biedt ons een gezellige camping. Ons voornemen om morgenvroeg te vertrekken smelt als sneeuw voor de zon!
We zitten hier op de kreefskeerkring met eindelijk temperaturen om 's avonds gezellig lang buiten te zitten, warm water en heerlijke golven.
We zien wel wat de dag van morgen brengt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten