Scherpenheuvel in Mexico

 

Na ons vertrek bij Daniël vatten we het plan op  om “the Cave” te bezoeken. De beroemde grot in Mexico waarin gebase-jumpd wordt. We horen van een  plaatselijke motor-crosser dat het een “camino muy mallo, perro possible” is. Dat betekent voor ons dat het een weggetje wordt met de nodige risico’s. Toch willen we ervoor gaan. We slapen in een dorpje beneden aan het gebied en als we de volgende dag wakker worden merken we dat het de ganse nacht geregend heeft.  Zes maanden geleden zouden we er misschien nog ingetuimeld zijn, maar ondertussen weten we wel beter. Als de plaatselijke mensen spreken over “muy mallo” betekent dat meestal al bijna onmogelijk. Wanneer de regen er dan nog een modderbaantje van maakt .... bedanken we vriendelijk. Een bezoekje aan de Cave zal voor een volgende keer zijn.

In de afgelopen week is mijn koppelingskabel nog maar eens afgebroken, slechte punten voor BMW deze keer.  7000 km voor een originele bmw-kabel is toch wel héél weinig. In elk geval herstellen we het euvel op 15 minuutjes. Gelukkig had ik nog een reservekabel bij en is Johan al heel handig in het vervangen ervan! Kort daarna steekt  het electrische probleem weer de kop op. Twee keer op 2  dagen. We weten het telkens snel te herstellen, maar ’t blijft vervelend. We kennen wel de oplossing maar niet de oorzaak.

 

Maar niet getreurd,  via valleien vol suikerriet en mais gescheiden door zalige bergweggetjes bereiken we de Altiplano van Mexico. Hier begint de woestijn. Wat zijn we blij dat we hier in oktober zijn, zo op  het einde van het regenseizoen ziet alles nog groen en is de temperatuur ideaal om te rijden. In Matehuala zestig kilometer voor onze volgende bestemming houden we opnieuw halt voor de nacht.

 

 

Real Catorze is een “spookdorpje” dat herschapen is in een toeristische trekpleister en bedevaartsoord.  Veel mensen hebben met lof over deze plek gesproken, het is vanoudsher ook een pelgrimsoord voor de Indegena’s die hier de “peote” komen zoeken. Een geestveruimde substantie afkomstig van de cactussen.  Wanneer we de coblestone weg opdraaien zien we honderden bussen en pick-uptrucks aan en af rijden. Dat betekent niet veel goeds. Boven gekomen lijkt het wel Scherpenheuvel op de 2^de zondag van mei! Heel Mexico lijkt hier te zijn, het is de feestweek van Franciscus van Asisi en die heeft hier toch wel een beeld in een kapel zeker! We mogen het dorp niet in met de moto’s en hebben daar ook niet veel zin in met zoveel volk.

 

En voor de 2^de keer in evenveel dagen maken we 180°  rechtomkeer. Terug naar de zalig rustige weg! Laat ons maar rijden, rijden,  rijden, daar zijn we deze reis toch voor begonnen.  De natuur trakteert ons op eindeloze woestijnzichten, prachtige dust-devils, impressionante wolkenformaties en bovendien op een heus “woestijnonweer”. Je zult het maar meemaken,  je regenpak aandoen in de woestijn!

 

En ’t is nog niet gedaan met het avontuur. Wanneer we ’s avonds een stadje binnenrijden op zoek naar slaapplaats blijkt het er ook feest te zijn, het grootste deel van de stad is verkeersvrij. Uiteindelijk  vindt Johan een simpel en betaalbaar hotelletje en zitten we weeral onder dak voor een nachtje.

En voor de liefhebbers ...er staan weer veel nieuwe foto's in het Mexico-album